Άρον – άρον επιχειρεί να κλείσει η κυβέρνηση το θέμα των περίφημων
«πολλαπλασιαστών» του ΔΝΤ, όπως φάνηκε από τη συζήτηση στη Βουλή την
Παρασκευή φθάνοντας να υποσχεθεί ακόμη κι ότι δεν πρόκειται να επιβάλει
νέα αντιλαϊκά μέτρα, σύμφωνα με τα όσα είπε ο υπουργός Οικονομικών Γ.
Στουρνάρας. Η αλήθεια ωστόσο είναι διαμετρικά αντίθετη, καθώς κυβέρνηση
και Τρόικα το προσεχές διάστημα θα εντείνουν την αντιλαϊκή επίθεση.
Η ιστορία δε με τους πολλαπλασιαστές θα κλείσει όπως συνέβη στο
παρελθόν και με άλλα αντίστοιχα «λάθη» του ΔΝΤ (από την Νοτιοανατολική
Ασία το 1998 μέχρι την Αργεντινή το 2001) αποδεικνύοντας πόσο άνευ
σημασίας είναι τα κάθε λογής οικονομετρικά μοντέλα, οι εμπειρικές
μετρήσεις κι οι προβλέψεις που συνοδεύουν την εφαρμογή αυτής της
κτηνώδους οικονομικής πολιτικής, επιχειρώντας να την καθαγιάσουν ή να
της προσδώσουν ένα φωτοστέφανο αντικειμενικότητας. Το μόνο που ήθελαν
ήταν να ξεπεράσει την κρίση το κεφάλαιο, μετακυλίοντας το κόστος στην
εργατική τάξη και την κοινωνία. Όλα τα υπόλοιπα, για την υποτιθέμενη
περιορισμένη ή ακόμη και εξυγιαντική επίδραση των μέτρων στην λεγόμενη
πραγματική οικονομία αποσκοπούσαν να χρυσώσουν το χάπι. Κι όποιος τα
πίστεψε, κακό του κεφαλιού του… Ο δε ΣΥΡΙΖΑ που αναζητά ευθύνες από την
κυβέρνηση ας πάψει να δηλώνει τη νομιμοφροσύνη του απέναντι στο ΔΝΤ,
όπως έκανε με την επίσκεψή του Α. Τσίπρα στην έδρα του μισητού
ιμπεριαλιστικού οργανισμού στη Νέα Υόρκη, κι έστω και τώρα που
αποκαλύφθηκε ο καταστροφικός ρόλος του ΔΝΤ ας ζητήσει την αποχώρησή του
από την Ελλάδα, ή ας δηλώσει ότι το τίμημα του λάθους θα είναι η Ελλάδα
να μην αποπληρώσει όσα οφείλει στο ΔΝΤ. Τα λάθη δεν πρέπει να
πληρώνονται;
Αυτό που ωστόσο θα συμβεί θα είναι μια νέα επίθεση στην κοινωνία με
την εφαρμογή επιπλέον αντιλαϊκών μέτρων που θα οξύνουν την ήδη δραματική
κατάσταση, όπως βεβαιώνεται από την έκρηξη της ανεργίας στο 27% το
Νοέμβριο του 2012, πλήττοντας περισσότερους από 1.350.000 εργαζόμενους,
και τη νέα βύθιση της οικονομίας που καταγράφηκε το τέταρτο τρίμηνο του
2012, στέλνοντας το ΑΕΠ στο επίπεδο του 2001.
Αιχμή του δόρατος της νέας επίθεσης θα είναι τα εργασιακά, με αφορμή
άμεσα την κατάργηση πλήθους συλλογικών συμβάσεων εργασίας που θα μειώσει
απότομα μισθούς και ημερομίσθια. Πιο μακροπρόθεσμα,εργαλείο στην
επίθεση θα αποδειχθεί η περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού το 2014 με
βάση τις προβλέψεις του Μνημονίου για επανακαθορισμό του, όπως έσπευσε
να προαναγγείλει από τις Βρυξέλλες ο Όλι Ρεν, επιβεβαιώνοντας τον γενικό
γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών, Γ. Μέργο (κρατικοδίαιτος και
γκόλντεν μπόι ωστόσο ο ίδιος) που ζήτησε μείωση των κατώτατων αμοιβών κι
επίσης τερματίζοντας τη συζήτηση για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
«Σκάστε και σκάβετε» ήτα το μήνυμα του Όλι Ρεν.
Πέραν των εργασιακών, αιχμή του δόρατος θα αποδειχθεί επίσης η
φοροεπιδρομή, που θα επιτρέψει την δημιουργία πλεονασμάτων με κάθε
κόστος (δηλαδή ακόμη και με την δραματική συρρίκνωση των κοινωνικών
δαπανών ή των δημοσίων επενδύσεων) ώστε μετά τις γερμανικές εκλογές να
ανοίξει ο δρόμος για ένα νέο κούρεμα του δημόσιου χρέους. Ειδικότερα, η
εντολή που έδωσε ο γενικό γραμματέας φορολογικών εσόδων, Χ. Θεοχάρης για
κατάσχεση μισθών, συντάξεων, καταθέσεων, ενοικίων και κάθε άλλου
εισοδήματος 2,5 εκ. οφειλετών (ο 1 στους 4 κατοίκους της χώρας ή το 1 στ
2 νοικοκυριά!) σηματοδοτεί μια ληστρική επιδρομή και θα επιφέρει νέα
φτώχεια στους ήδη εξαθλιωμένους. Η άνιση κατανομή των οφειλών μεταξύ των
οφειλετών είναι άλλωστε κραυγαλέα προδικάζοντας την εισπρακτική
αποτυχία της επίδειξης του κυβερνητικού αυταρχισμού. Είναι
χαρακτηριστικό από τα 2,5 εκ. οφειλετών, τα 2,3 εκ. έχουν χρέη έως 3.000
ευρώ. Σε αυτή την κατηγορία μπορούμε να εικάσουμε πως θα
συμπεριλαμβάνονται κι οι 550.000 ιδιοκτήτες ακινήτων που δεν έχουν
μπορέσει να πληρώσουν το χαράτσι τη ΔΕΗ. Το πιο σίγουρο στοίχημα λοιπόν
είναι ότι η επίδειξη πυγμής του κράτους θα εξαντληθεί σε αυτή την
κατηγορία οφειλετών, όταν το άλλο άκρο της κλίμακας, οι 1.500 οφειλέτες
που χρωστά ο καθένας τους άνω του 1 εκ. ευρώ θα μείνει στο απυρόβλητο.
Όπως άλλωστε συμβαίνει σταθερά τα τελευταία χρόνια που η αύξηση των
φορολογικών βαρών προέρχεται από τους μισθωτούς οι οποίοι από 6,5 δισ.
ευρώ ή το 47,9% των φορολογικών βαρών το 2009 κατέβαλαν δύο χρόνια
αργότερα, το 2011, το 55,5% ή 7,1 δισ. ευρώ, όταν οι επιχειρήσεις από
4,7 δισ. ευρώ ή 35,1% το 2009, δύο χρόνια αργότερα, το 2011, κατέβαλαν
3,6 δισ. ευρώ ή το 28,7% της φορολογίας. Αυτοίοι«πολλαπλασιαστές» ωστόσο
δεν χαρακτηρίζονται λάθος κι ας αποτελούν την πιο τρανταχτή απόδειξη
του γεγονότος ότι η κρίση δεν δημιουργεί μόνο χαμένους, αλλά και
κερδισμένους, επιτυγχάνοντας μια ιστορικών διαστάσεων αλλαγή των ταξικών
συσχετισμών στην Ελλάδα.
Η απεργία της Τετάρτης 20 Φεβρουαρίου, με την μαζικότητα και την
μαχητικότητά της μπορεί να αποτελέσει ένα ανάχωμα σε αυτή την
προσπάθεια της αστικής τάξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου