Τη
γνωστή ρήση ποδοσφαιρικού παράγοντα της προηγούμενης δεκαετίας για «μια
τριμελή επιτροπή που θα αποτελείται από 4-5 άτομα» θύμισε η ανακοίνωση
του Ταμείου ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας – και κατά κόσμον ΤΑΙΠΕΔ –
για την «διαγωνιστική διαδικασία αξιοποίησης της Κασσιόπης στην Κέρκυρα»
στην οποία όμως συμμετείχε μόνο …ένας επίδοξος αγοραστής, το
αμερικάνικο επενδυτικό κεφάλαιο NCH Capital, στο οποίο τελικά και
κατοχυρώθηκε η πώληση. Δεν είναι όμως μόνο «η διαγωνιστική διαδικασία
στην οποία συμμετείχε μόνο ένας ενδιαφερόμενος», κάτι που λέγεται …απ’
ευθείας ανάθεση κι όχι διαγωνισμός. Όλοι οι όροι υπό τους οποίους
προωθήθηκε η πώληση της Κασσιόπης εγείρουν πλήθος ερωτηματικών και ήδη
προκαλούν σοβαρές αντιδράσεις στο νησί των Φαιάκων και όχι μόνο.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Και το πρώτο υπό
αμφισβήτηση θέμα αφορά το τίμημα, που ανέρχεται σε 23 εκ. ευρώ. Επίσης
2,3 εκ. ευρώ επιπλέον τα οποία, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της 31ης
Ιανουαρίου, αφορούν «πιθανή συμμετοχή του ΤΑΙΠΕΔ σε μελλοντική υπεραξία
ακινήτων μετά από 6 χρόνια». Ή, «ζήσε Μάη μου»… Το μόνο σίγουρο λοιπόν
είναι τα 23 εκ. ευρώ και όχι 100 εκ., όπως επιμόνως επαναλαμβανόταν,
μιας και σε αυτό το ποσό συμπεριλαμβάνεται το ύψος της επένδυσης (75 εκ.
ευρώ) και είναι κάτι που φυσικά μένει να αποδειχθεί. Τα 23 εκ. ευρώ αν
τα επιμερίσουμε στα 490 στρέμματα που θα πάρει υπό την κατοχή του ο
«αμερικάνος φίλος» προκύπτει ότι το ΤΑΙΠΕΔ πούλησε το κάθε στρέμμα γης
έναντι 470.000 ευρώ ή 470 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο! Πρόκειται για τιμή –
χάρισμα. Ακόμη και ιστοσελίδες που εξειδικεύονται στην αγοραπωλησία γης
αν επισκεφθεί κάποιος θα δει ότι οικόπεδα που βρίσκονται στην ευρύτερη
περιοχή αλλά σε πολύ λιγότερη προνομιούχα θέση από το φιλέτο που πήρε
υπό την κατοχή του το ΤΑΙΠΕΔ, χωρίς την έγκριση της τοπικής κοινωνίας
και των τοπικών αρχών, πουλιούνται σε πολύ μεγαλύτερη, ακόμη και
πολλαπλάσια αξία. Το ΤΑΙΠΕΔ επομένως δεν πούλησε, ξεπούλησε! Το γεγονός
δε ότι δεν υπήρχε ανταγωνιστής, παρά τους ύμνους του ΤΑΙΠΕΔ στον
ελεύθερο ανταγωνισμό, δεν θα μας επιτρέψει ποτέ να μάθουμε πόσα
εκατομμύρια ακριβώς έχασε το ελληνικό δημόσιο από αυτή την πώληση, αν
ολοκληρωθεί…
Θεσμός επιφάνειας: λεόντειος συμφωνία!
Ο αντίλογος φυσικά από την μεριά του ΤΑΙΠΕΔ θα είναι πως οποιαδήποτε
σύγκριση με τις προς πώληση τιμές γης είναι άστοχη μιας και η Κασσιόπη
δεν πουλήθηκε, αλλά εκχωρήθηκε για 99 χρόνια, με την χρησιμοποίηση για
πρώτη φορά του εξαιρετικά αμφιλεγόμενου «θεσμού της επιφάνειας». Το
δικαίωμα της επιφάνειας, εξαιρετικά διαδεδομένο στο Βρετανικό δίκαιο
επανεισήχθη στο ελληνικό δίκαιο (μετά το 1946 οπότε καταργήθηκε) με το
νόμο 3986/2011. Είναι ο νόμος του Μεσοπρόθεσμου, που περιλαμβάνει επίσης
και την ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ και ψηφίσθηκε πριν δύο χρόνια στη Βουλή όταν
στους δρόμους της Αθήνας διαδήλωναν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι
εκφράζοντας την κατηγορηματική τους άρνηση. Αντίθετη τότε ήταν και η ΝΔ…
Μιλώντας επί της ουσίας, τα 99 χρόνια που παραχωρείται η Κασσιόπη
σημαίνουν πως ούτε και τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα πρόκειται να
δουν ξανά την συγκεκριμένη περιοχή να περνάει υπό δημόσιο έλεγχο.
Ισοδυναμεί επομένως, ουσιαστικά μιλώντας, με πώληση μιας και στο ορατό
μέλλον θα πρόκειται για ιδιωτική περιουσία. Το εξωφρενικό ωστόσο είναι
ότι αυτό το υβριδικό καθεστώς συνιστά μια λεόντειος συμφωνία υπέρ των
ιδιωτών «επιφανειούχων» και σε βάρος του δημοσίου – πωλητή μιας και δεν
επιτρέπει μόνο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε τιμές πολύ
χαμηλότερες της αγοράς, αλλά επιφυλάσσει κι άλλα προνόμια αγοραστή.
Συγκεκριμένα, ευνοϊκή φορολογία μιας και το δικαίωμα στην πλήρη
κυριότητα συνοδεύεται από φορολόγηση επικαρπίας (βάση του άρθρου 26,
παρ. 2 του νόμου), σημαντικά δηλαδή χαμηλότερη. Το ευνοϊκό φορολογικό
καθεστώς συνιστά πρόκληση γιατί, ταυτόχρονα, σε περίπτωση προσβολής του
δικαιώματος του «επιφανειούχου» με βάση το άρθρο 24 του ίδιου νόμου
εφαρμόζονται οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα (1173) για την προστασία
της κυριότητας! Πρόκειται επομένως για ένα νόθο καθεστώς που ευνοεί μόνο
το νέο αγοραστή.
Η αξία χρήσης του θεσμού της επιφάνειας, ωστόσο, υπογραμμίζεται κι
από άλλη μια πλευρά, που στην περίπτωση των ακινήτων που έχει πάρει υπό
τον έλεγχό του το ΤΑΙΠΕΔ θα λειτουργήσει σαν μάννα εξ ουρανού. Το
«ενδιάμεσο» καθεστώς της επιφάνειας, βάσει του νόμου που εισήχθη – μαζί
με την ασυλία από κάθε μελλοντική δίωξη όσων θα πάρουν τις σχετικές
αποφάσεις για ευνόητους λόγους – επιτρέπει να ξεπερνιέται νομικά το
«εμπόδιο» της ύπαρξης ενδεχόμενου όρου για μη εκποίηση του ακινήτου.
Δηλαδή, στην (πολύ συχνή) εκείνη περίπτωση που ένας ιδιώτης δώρισε στο
ελληνικό δημόσιο την περιουσία του προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για
κοινωφελείς σκοπούς, με τον αυστηρό όμως όρο αυτή η περιουσία να μην
πουληθεί, έρχεται τώρα το ΤΑΙΠΕΔ και μέσω αυτού φυσικά το ελληνικό
κράτος και τού δηλώνει πως τον έπιασε …κορόιδο, πώς του «έφαγε την
περιουσία», γιατί περί αυτού πρόκειται καθώς την δωρεά του την εκποιεί.
Κι αν αυτός προσφύγει εναντίον του δημοσίου, τότε το επιχείρημα του θα
είναι «δεν την εκποιώ αλλά την αξιοποιώ με τον θεσμό της επιφάνειας».
Και, «πάλι με χρόνους και καιρούς, δηλαδή σε 99 χρόνια, πάλι δικιά μας
θα είναι η δωρεά σου». Κι αυτό θα συμβεί αν εντωμεταξύ ο «επιφανειούχος»
δεν προτιμήσει να ανανεώσει την σύμβαση για άλλα 99 χρόνια… Είναι στη
διακριτική του ευχέρεια, βάσει του νόμου!
Αν μαζί με την εξαπάτηση όσων είχαν την ανιδιοτέλεια να δωρίσουν στο
ελληνικό δημόσιο, θυμηθούμε και τις ζημιές που υπέστησαν όσοι δάνεισαν
το ελληνικό δημόσιο αγοράζοντας ομόλογα, δεν μπορεί να διαφύγει της
προσοχής μας το πόσο απαξιώνεται το ελληνικό δημόσιο στο πλαίσιο του
καθεστώτος κατοχής που έχουν επιβάλει οι πιστωτές.
Απείχαν οι ξενοδοχειακές πολυεθνικές
Ερωτηματικά ωστόσο δημιούργησε κι η ταυτότητα του νέου αγοραστή, μιας
και δεν πρόκειται για κάποια γνωστή πολυεθνική εταιρεία διαχείρισης
ξενοδοχειακών μονάδων όπως θα περίμενε κανείς (αυτές απείχαν!) αλλά για
ένα πολυπλόκαμο επενδυτικό κεφάλαιο. Για να εμφανίσει το ΤΑΙΠΕΔ την
πώληση της Κασσιόπης ως επιτυχία και να μπορεί η κυβέρνηση να
ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα γίνεται πόλος έλξης διεθνών επενδυτών
(αποσιωπώντας έτσι την μείωση του ΑΕΠ κατά 25%!) η ανακοίνωση έγραφε ότι
ο επίδοξος κάτοχος της Κασσιόπης «έχει έδρα την Νέα Υόρκη των ΗΠΑ και
διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 3,5 δισ. δολαρίων µε έµφαση στο real
estate, την πρωτογενή παραγωγή και το private equity και λειτουργεί 21
επενδυτικά κεφάλαια». Ξέχασε ωστόσο να αναφέρει πως τα private equity
παντού στον κόσμο έχουν ταυτιστεί με τις πιο αμφιλεγόμενες και
βραχυχρόνιες επενδύσεις, που στόχο δηλαδή έχουν το γρήγορο κέρδος,
αδιαφορώντας για τις κοινωνικές επιπτώσεις των τοποθετήσεων τους.
Η εκτίμηση πως η συγκεκριμένη επένδυση δεν θα έχει κανένα ευρύτερο
κοινωνικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνεται κι από το είδος του τουρισμού που
αναπτύσσεται σε τέτοιες εγκαταστάσεις: «all inclusive» ή «όλα
πληρωμένα»! Έτσι, χιλιάδες τουρίστες με ένα βραχιολάκι στο χέρι
απολαμβάνουν τις διακοπές τους και κάθε λογής υπηρεσίες εντός του
ξενοδοχειακού συγκροτήματος χωρίς να αφήνουν ούτε ένα ευρώ στο νησί.
Πρόκειται για επενδύσεις που χαρακτηρίζονται από μηδενικό
πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα και στη σύγχρονη βιβλιογραφία των
τουριστικών σπουδών δεν θεωρούνται κι ό,τι καλύτερο για τον τόπο που της
φιλοξενεί, μιας και τα ευεργετήματα δεν διαχέονται. Μοναδική εξαίρεση
πιθανά να αποτελούν τα σκουπίδια που θα αφήνουν και η μόλυνση που θα
προκαλούν… Όφελος για την ελληνική οικονομία και κοινωνία δεν θα
προκύψει ούτε καν κι απ’ αυτό το υποτυπώδες τίμημα που ισοδυναμεί με
ξεπούλημα μιας και όλο το ποσό θα κατατεθεί στον ειδικό λογαριασμό που
έχει δημιουργηθεί στην Τράπεζα Ελλάδας, κατ’ απαίτηση της Γερμανίας. Θα
πάει δηλαδή στους πιστωτές για να αποπληρωθεί ένα δημόσιο χρέος που
βρίθει αντισυνταγματικοτήτων, παρανομιών και παραβάσεων του διεθνούς
δικαίου!
Όλα αυτά λειτούργησαν σαν λάδι στη φωτιά που ήδη καίει στην Κέρκυρα,
όπου για να αποτραπεί το ξεπούλημα της Κασσιόπης έχει συσταθεί ειδική
επιτροπή από κατοίκους που προέρχονται από όλο το πολιτικό φάσμα.
«Περισσότεροι από 70 σύλλογοι και φορείς της Κέρκυρας έχουν πάρει
απόφαση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
συμμετέχουν στη δραστηριότητά μας», δήλωσε στα Επίκαιρα ο Διονύσης
Μοσχόπουλος, μηχανολόγος – μηχανικός. «Χαρακτηριστικό στοιχείο για την
απροθυμία των Κερκυραίων να συναινέσουν στο ξεπούλημα είναι ότι ήδη το
περιφερειακό συμβούλιο όπως και το δημοτικό συμβούλιο, με ομόφωνες
αποφάσεις τους έχουν υπογραμμίσει τα φυσικά πλεονεκτήματα της περιοχής
ζητώντας να παραχωρηθεί στον Δήμο Κέρκυρας με απώτερο στόχο να
μετατραπεί σε κέντρο περιπατητικού τουρισμού. Υπάρχουν ήδη δηλαδή
προτάσεις στα συρτάρια των αρμοδίων που στοχεύουν στην τουριστική
αξιοποίηση της περιοχής». «Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι
αν σήμερα πουλιέται η Κέρκυρα, πολύ σύντομα θα ακολουθήσει όλη η Ελλάδα.
Κατ’ αρχάς επιτρέψτε μου να σας αναφέρω την ιστορία των 490 στρεμμάτων
που σήμερα πουλιούνται έναντι 23 εκ. ευρώ για 99 χρόνια. Η έκταση αυτή
ανήκε σε ένα Κερκυραίο, ονόματι Χαρίλαο Βλάχο, ο οποίος την δώρισε στο
ελληνικό δημόσιο. Κατά συνέπεια το ελληνικό δημόσιο δεν έχει το ηθικό
δικαίωμα να την ξεπουλήσει. Επίσης η έκταση που συνολικά θα περάσει σε
ιδιωτικό έλεγχο δεν είναι μόνο 490 στρέμματα, αλλά 2.000, καθώς πρέπει
να συμπεριλάβουμε και τις γειτονικές εκτάσεις που έχουν αγοράσει οι
Παπαδημητρίου και Λαιμός, αξιοποιώντας κάποια κατοχικά συμβόλαια! Η
δυνατότητα που είχαμε ως Κοινότητα Σινιών να προσφύγουμε στο Συμβούλιο
της Επικρατείας δεν αξιοποιήθηκε λόγω έλλειψης χρημάτων. Φαίνεται έτσι
πόσο απελπιστικά στενεύει ο δημόσιος χώρος στην Κέρκυρα»!
Περιβαλλοντική καταστροφή
«Στην Κασσιόπη έχει παραμείνει ανέγγιχτο ένα οικοσύστημα απαράμιλλου
φυσικού κάλους», τονίζει στη συνέχεια ο Διονύσης Μοσχόπουλος. «Τρεις
λίμνες, τρία παράκτια υγροτοπικά οικοσυστήματα, ένα θαλάσσιο θηλαστικό
(βίδρα) που ομοιάζει με τη φώκια και δε συναντιέται πουθενά αλλού, 18
σπάνια είδη ορχιδέας και αναρίθμητα άλλα είδη πανίδας και χλωρίδας
κινδυνεύουν να χαθούν οριστικά όταν θα καλυφθούν από τσιμέντο 32
στρέμματα γης. Οι επιπτώσεις δεν σταματούν μόνο στο περιβάλλον. Στην
περιοχή της βορειοανατολικής Κέρκυρας, όπου βρίσκεται η Κασσιόπη, ήδη
υπάρχουν εκατοντάδες βίλες οι οποίες νοικιάζονται σε τουρίστες κι όπου
απασχολούνται πολλές εκατοντάδες εργαζόμενοι. Το εργασιακό και
ασφαλιστικό τους καθεστώς μάλιστα δεν είναι “γαλέρας” μιας και το
εγγυώνται οι έλεγχοι των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, όπως το Σώμα
Επιθεωρητών Εργασίας, η Εφορία, κ.λπ. Στη νέα επένδυση μπορούμε να
φανταστούμε τι εργασιακό καθεστώς θα επικρατήσει αν πάρουμε υπόψη μας
ότι οι συγκεκριμένοι επενδυτές έχουν επιλέξει επίσης χώρες όπως
Λιθουανία, Λετονία, Κροατία και Αλβανία. Δηλαδή κατεστραμμένες
οικονομίες, φθηνού εργατικού δυναμικού. Υπάρχει άλλωστε και το
προηγούμενο του συγκροτήματος του Κωνσταντακόπουλου στην Πύλο, το Κόστα
Ναβαρίνο, όπου από τους 1.300 εργαζόμενους οι 890 είναι Λιθουανοί».
Τέλος, για τον συνομιλητή μας από την πώληση της Κασσιόπης εγείρονται
και λόγοι εθνικής ασφάλειας μιας και το συγκεκριμένο σημείο έχει
ξεχωριστή στρατηγική σημασία επειδή εποπτεύει μια στενή λωρίδα θάλασσας
που χωρίζει την Κέρκυρα από την Αλβανία. «Στην συγκεκριμένη έκταση,
υπάρχει ένα φυλάκιο του Ναυτικού το οποίο δεν έχει μόνο ιστορική σημασία
μιας και κτίσθηκε επί Φραγκοκρατίας, αλλά πάνω απ’ όλα έχει τεράστια
σημασία για την άμυνα της Ελλάδας και τη δυνατότητά της να εποπτεύει
αποτελεσματικά τα σύνορα της. Να σας αναφέρω πως γι’ αυτό το λόγο
ανέκαθεν το συγκεκριμένο σημείο αποτελούσε απαγορευμένη στρατιωτική
ζώνη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως όταν ρωτήθηκε το Γενικό Επιτελείο
Ναυτικού να υποδείξει άλλο σημείο για να μετακινηθεί το φυλάκιο αρνήθηκε
να το κάνει. Αυτό συνέβη για τον απλό λόγο πως δεν υπάρχει κανένα άλλο
σημείο στην Κέρκυρα που να προσφέρει τέτοια πανοραμική θέα προς την
Αλβανία. Αυτή η θέα πλέον θα ανήκει στους τουρίστες…».
Για το θέμα μιλήσαμε μεταξύ άλλων και με την πρόεδρο του Εργατικού
Κέντρου Κέρκυρας, Σοφία Λιβέρη, που δουλεύει ως ξενοδοχοϋπάλληλος. «Το
Εργατικό Κέντρο του νησιού έχει πάρει καθαρή θέση ενάντια σε κάθε μορφή
ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας είτε πρόκειται
για γη είτε για επιχειρήσεις. Πολύ περισσότερο δε, αν πρόκειται για
στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις όπως ενέργειας, ύδρευσης, κ.α.».
Ακόμη κι έτσι όμως δεν θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας που θα αυξήσουν
την απασχόληση στο νησί; ρωτήσαμε την πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου.
«Δεν έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε ότι οι θέσεις εργασίας που θα
δημιουργηθούν από την επένδυση στην Κασσιόπη θα αμείβονται με 300-400
ευρώ τον μήνα, δηλαδή σε επίπεδο επιδόματος ανεργίας. Πώς θα ζήσουν
αυτοί οι άνθρωποι; Οι ξένοι επενδυτές έτσι έχουν μάθει και με τα μέτρα
μείωσης των μισθών που περιλαμβάνονται στα Μνημόνια έχουν αποθρασυνθεί».
Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; ρωτήσαμε την πρόεδρο. «Υπάρχουν
εναλλακτικές προτάσεις και είναι σε γνώση των αρμοδίων. Θα μπορούσε για
παράδειγμα να δημιουργηθεί σε αυτό το σημείο ένα καταφύγιο μικρών σκαφών
με δημόσιους πόρους κι έτσι τα έσοδα να πάνε στο δημόσιο, συμβάλλοντας
στην αντιμετώπιση της κρίσης, κι όχι στους ιδιώτες». Ναι αλλά κι αυτοί
οι πόροι που θα βρεθούν δεδομένης της κρίσης; ήταν η τελευταία μας
ερώτηση στην πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου. «Θα μπορούσαν να βρεθούν από
το ΕΣΠΑ που τώρα ανοίγει, κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε όλα αυτά τα
χρόνια, ή από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Η εμπλοκή μάλιστα του
κράτους είναι επιβεβλημένη από τη στιγμή που οι Έλληνες ιδιώτες έχουν
παραιτηθεί από κάθε επενδυτική δραστηριότητα, απ’ όταν η …αγελάδα των
επιδοτήσεων του κράτους ή της ΕΕ έπαψε να βγάζει γάλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου