Ενώ στην Ευρώπη ένα αντι-Ε.Ε.
τσουνάμι έχει ξεσπάσει από τη Βρετανία μέχρι την Ιταλία, η μόνη χώρα
όπου το θέμα της Ε.Ε. δεν βρίσκεταιι καν στη δημόσια ατζέντα, είναι η
Ελλάδα.
Δηλαδή, η χώρα στην οποία έχει επιβληθεί μια ολοκληρωτική
καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων από την υπερεθνική ελίτ, ώστε να
αναγκαστούν να προσφέρουν το μόχθο τους αλλά και τον κοινωνικό πλούτο
της χώρας σε τιμές ευκαιρίας. Ηδη φθάσαμε στον έσχατο ευτελισμό να
ξεπουλάμε νησιά μας στον γνωστό πειρατο-«επενδυτή» εμίρη του Κατάρ! Αυτό
ακριβώς είναι το περιεχόμενο της «ανάπτυξης μέσω των επενδύσεων» που
υπόσχονται οι ελίτ, αλλά υιοθετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την επιχειρούμενη
εξαπάτηση ότι θα... αποκλείσει τους πειρατές. Και είναι εξαπάτηση, όταν
ακόμη και η πελώρια «κομμουνιστική» Κίνα δεν μπόρεσε να τους αποκλείσει,
πληρώνοντας την «ανάπτυξη» που της έφεραν οι πολυεθνικές, με την
ολοκληρωτική καταστροφή του περιβάλλοντος και την αγριότερη δυνατή
εκμετάλλευση της εργασίας. Ο λαός της Χαλκιδικής όμως έδειξε το δρόμο!
Και ο λαός στα Ιόνια δεν θα επιτρέψει να τον εξευτελίσουν ξεπουλώντας τα
νησιά του για τις παλλακίδες του εμίρη...
Η εξαπάτηση της κοινής γνώμης δεν γίνεται επομένως μόνο από
συστημικά κανάλια και αναλυτές, αλλά και από κόμματα και αναλυτές της
«Αριστεράς». Ολοι αυτοί συμμερίζονται την ευθύνη για τη σημερινή
καταστροφή που μας οδήγησε πίσω στη δεκαετία του '50, στα παιδικά μας
χρόνια, όταν ζεσταινόμαστε με μαγκάλια και όποιον πάρει ο Χάρος. Το
κρίσιμο πια ερώτημα, στα χείλη όλων, είναι: Τι κάνουμε τώρα; Στη σειρά
αυτή των άρθρων θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα,
κατατάσσοντας τις απαντήσεις, με βάση τρία κριτήρια: αίτια -
προτεινόμενες λύσεις - αποτίμηση. Ο στόχος είναι να περιληφθεί όλο το
πολιτικό φάσμα (οι κατηγοριοποιήσεις δεν είναι βέβαια στεγανές):
νεοφιλελεύθεροι/ κεϊνσιανοί/ ΣΥΡΙΖΑ/ εκτός ευρώ/ ΚΚΕ/ «ελευθεριακοί»/
αυτοδύναμη οικονομία.
ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Αίτια: Η διαφθορά των προηγούμενων κυβερνήσεων
και η ανικανότητά τους να εισαγάγουν τις απαιτούμενες από τη
νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση «μεταρρυθμίσεις».
Λύσεις: Αμεση εισαγωγή των «διαρθρωτικών»
μεταρρυθμίσεων που επιβάλλει η ανταγωνιστικότητα. Δηλαδή: «ελαστικές»
εργασιακές σχέσεις, «βουλγαροποίηση» μισθών, ουσιαστική διάλυση του
κράτους πρόνοιας και συνακόλουθη μείωση φόρων για τους επενδυτές,
μαζικές ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. Οι «μεταρρυθμίσεις» αυτές θα φέρουν
«ανάπτυξη» αυτού του είδους, στο βαθμό που αρκετές πολυεθνικές θα
προσελκυστούν να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Αποτίμηση: Αν δεχτούμε ότι η παραμονή μας στην
Ε.Ε. και η σύνδεσή μας με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι...
θέλημα Θεού, τότε η παραπάνω ανάλυση δεν είναι αβάσιμη. Ομως, η «λύση»
αυτή θα μονιμοποιήσει τη σημερινή λαϊκή καταστροφή, γεγονός που
επιβάλλει την άμεση μονομερή έξοδο από την Ε.Ε.
ΚΕΪΝΣΙΑΝΟΙ
Αίτια: Ανεξάρτητα από τα ποια είναι ακριβώς τα
αίτια, όπου υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους, όλοι τους συμφωνούν ότι η
κρίση επιδεινώθηκε ραγδαία, ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας που
εφαρμόζει η Ε.Ε., τις οποίες χαρακτηρίζουν «μυωπικές» (ή, εναλλακτικά,
ως ηγεμονικές πολιτικές της Γερμανίας).
Λύσεις: Ανατροπή της ύφεσης με πολιτικές...
Ρούζβελτ, «ξεχνώντας» ότι σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία παρόμοιες
πολιτικές είναι ανέφικτες! Ακόμη και ο Ομπάμα, που θαύμαζε ο Τσίπρας,
σήμερα εφαρμόζει «αυτόματες» πολιτικές λιτότητας, ενώ ο «σοσιαλιστής»
Ολάντ, αντιμετωπίζοντας «φυγή κεφαλαίου», ήδη άρχισε στροφή 180 μοιρών.
Συγκεκριμένα για την Ελλάδα, οι κεϊνσιανοί συνιστούν παραγωγικές
επενδύσεις για να καλυφθεί το έλλειμμα της ανταγωνιστικότητας.
Αποτίμηση: Το αναπάντητο ερώτημα είναι από πού
θα προέλθουν τα σχετικά κεφάλαια για παρόμοιες επενδύσεις, ιδιαίτερα
όταν οι περισσότεροι από αυτούς δεν αμφισβητούν ούτε το ευρώ, ενώ
κανένας δεν αμφισβητεί την Ε.Ε.! Μήπως από... «μη πειρατές» επενδυτές; Η
μήπως από την ΕΚΤ, με βάση κάποια παραλλαγή του αμερικανικού
ομοσπονδιακού συστήματος; Ομως, η Ευρώπη έχει μικρή οικονομική και
ελάχιστη πολιτιστική ομοιογένεια για να εφαρμόσει παρόμοιο σύστημα, που
θα σήμαινε ότι ακόμη και χώρες σαν τη Γαλλία και την Ιταλία θα έχαναν
σχεδόν κάθε εθνική και οικονομική κυριαρχία.
Αλλά, θα επανέλθω στη «Σαββατιάτικη Ε» 16/3.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου