ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 22 Μαρτίου 2013
http://topontiki.gr
Σταύρος Χριστακόπουλος
Η Κύπρος, ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος στη μάχη με την ευρωζώνη
ύστερα από το «Όχι» στο ευρωπαϊκό σχέδιο για το κούρεμα καταθέσεων,
βλέπει κατάματα την Κόλαση.
Όποια κι αν είναι η μορφή του σχεδίου που θα υιοθετηθεί, οι Κύπριοι βρίσκονται ήδη – ας μην το ξεχνάμε – υπό τη βαριά γερμανική μπότα του μνημονίου στο οποίο τους οδήγησε χάριν των χρεοκοπημένων τραπεζών ο Χριστόφιας. Στην Ελλάδα, ύστερα από τρία χρόνια μνημονίων, γνωρίζουμε πολύ καλά τι περιμένει την Κύπρο.Τα βασικά συστατικά του μνημονίου της Κύπρου, όπως και των μνημονίων όλων των χωρών, θα είναι το ξεπούλημα της περιουσίας της, η κατάρρευση εισοδημάτων, δικαιωμάτων και επιπέδου ζωής των Κυπρίων, η δέσμευση σημερινών και μελλοντικών δημόσιων εσόδων και, πάνω απ’ όλα, η πλήρης δημοσιονομική και πολιτική κυριαρχία της ευρωζώνης στο νησί.
Όμως το παιχνίδι των μνημονίων δεν είναι μόνο οικονομικό: παίζεται και σε επίπεδο εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Δεν είναι τυχαία η σαφέστατη δήλωση του επικεφαλής του Eurogroup ότι δεν δέχεται κυπριακό σχέδιο λύσης το οποίο θα εμπεριέχει ως παράγοντα τη Ρωσία.
Στην Κύπρο, μετά τον τουρκικό «Αττίλα», εγκατεστημένο από το 1974 στο μισό νησί, τις βρετανικές βάσεις και τη μόνιμη παρουσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, τις πιεστικές ρωσικές βλέψεις για μόνιμη παρουσία στη Μεσόγειο, έρχεται τώρα να προστεθεί και ο γερμανικός - ευρωζωνικός χρηματοοικονομικός και πολιτικός «Αττίλας».
Η μάχη στην Κύπρο, εκ μέρους του πολιτικού συστήματος, περιορίστηκε στην προστασία των καταθέσεων και των τραπεζών. Καμιά μάχη όμως δεν δόθηκε νωρίτερα για την αποφυγή της προσφυγής στην ευρωζώνη, της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου.
Όσο κι αν... έκλαιγε ο Χριστόφιας επιχειρώντας να δικαιολογήσει πώς η τραγική διακυβέρνησή του κατέληξε σε προσφυγή του στην τρόικα, οι δανειακές συμβάσεις που ακολουθούν αυτά τα διαβήματα, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε στην Ελλάδα, οδηγούν στην πλήρη υποδούλωση των χωρών που καταφεύγουν στον δανεισμό από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ.
Όμως η σημερινή περιπέτεια της Κύπρου και ο τρόπος διαχείρισής της από την ευρωζώνη έχει σοβαρότατο αντίκτυπο και στην Ελλάδα – πολύ σοβαρότερο από το αν θα γίνει κούρεμα καταθέσεων στα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Αθήνα.
Βλέποντας το ευρύτερο πλαίσιο που διαμόρφωσε η κίνηση του Eurogroup για το «κούρεμα» των κυπριακών καταθέσεων, δηλαδή η απόπειρα να γκρεμιστεί η τραπεζική πίστη και να ακολουθήσει μια μαζική μετακίνηση κεφαλαίων από την Κύπρο και ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια προς το γερμανικό κέντρο και τους δορυφόρους του, είναι μάλλον εύκολο να διαπιστώσουμε ότι οι ήδη ευρισκόμενες υπό κατάρρευση χώρες κινδυνεύουν να δουν μια βίαιη επιτάχυνση της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής τους.
Ο ίδιος ο Σόιμπλε άλλωστε είπε ξεκάθαρα ότι όποιος βάζει τα χρήματά του σε οικονομικά ασταθείς χώρες θα τα δουν να χάνονται.
Ποιος λοιπόν θα έρθει στην Ελλάδα να βάλει έστω ένα ευρώ ή δολάριο σε οποιαδήποτε «επένδυση», όπως υποτίθεται ότι προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση; Πού θα βρεθούν τα κεφάλαια για την υποτιθέμενη ανάπτυξη; Αυτό το παραμύθι δεν έστεκε ούτε πριν από τις τελευταίες εξελίξεις. Ακόμη περισσότερο δεν στέκει τώρα.
Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Το σχέδιο των ηγητόρων του ευρώ για την πλήρη υποδούλωση της Ευρώπης στον γερμανικό πυρήνα του βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και ζητεί επειγόντως απάντηση.
Όπως, δυστυχώς, επισημαίνουμε εδώ και πολύ καιρό, οι διεθνείς δανειστές και η τρόικά τους είναι οι μόνοι που έχουν ένα σαφές, πλήρες και άρτια δομημένο σχέδιο για την Ελλάδα – τώρα και για την Κύπρο.
Στον αντίποδά του δεν υπάρχει τίποτε, εκτός από σκόρπιες διαχειριστικές επιμέρους προτάσεις, οι οποίες όχι μόνο δεν συγκροτούν σχέδιο, αλλά είναι τραγικά λειψές διότι δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τη διεθνή θέση και τα μείζονα εθνικά προβλήματα της Ελλάδας. Το κενό αυτό φαίνεται πολύ περισσότερο τώρα που η Κύπρος μπήκε στον ίδιο μνημονιακό τορβά και εξ αιτίας αυτού απειλείται να χάσει κάθε δικαίωμα απόφασης για τις δικές της υποθέσεις.
Το όποιο «αντι-μνημόνιο», συνεπώς, οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι, όση οργή και απόρριψη κι αν χρεωθεί στην τρίτη κατά σειρά μνημονιακή κυβέρνηση, καμιά αντιπρόταση δεν μπορεί να σταθεί κυβερνητικά αν δεν είναι άρτια δομημένη και δεν περιλαμβάνει το σύνολο των μεγάλων ζητημάτων και προκλήσεων που διαχρονικά αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Το θέαμα των πολιτικών ηγετών της Κύπρου να λένε «όχι» στην ωμή παρέμβαση του Eurogroup και ύστερα να ψάχνουν απεγνωσμένα για εναλλακτικό σχέδιο δεν τους κολακεύει. Όπως δεν τους κολακεύουν τα κροκοδείλια δάκρυα για την επιλογή να υποταχθούν στην τρόικα – όσα δημοψηφίσματα και να ζητάει σήμερα το ΑΚΕΛ, όσες υποσχέσεις και αν δίνει ο Αναστασιάδης ότι θα αποφύγει το... δεύτερο μνημόνιο αποδεχόμενος το πρώτο.
Ας ξέρουν και οι δικοί μας «αμφισβητίες» των μνημονίων ότι παρόμοιες εικόνες είναι ικανές να τους γκρεμίσουν σε μία μόνο νύχτα. Η αντίσταση στην Κόλαση δεν είναι παιχνίδι για απαράσκευους...
Όποια κι αν είναι η μορφή του σχεδίου που θα υιοθετηθεί, οι Κύπριοι βρίσκονται ήδη – ας μην το ξεχνάμε – υπό τη βαριά γερμανική μπότα του μνημονίου στο οποίο τους οδήγησε χάριν των χρεοκοπημένων τραπεζών ο Χριστόφιας. Στην Ελλάδα, ύστερα από τρία χρόνια μνημονίων, γνωρίζουμε πολύ καλά τι περιμένει την Κύπρο.Τα βασικά συστατικά του μνημονίου της Κύπρου, όπως και των μνημονίων όλων των χωρών, θα είναι το ξεπούλημα της περιουσίας της, η κατάρρευση εισοδημάτων, δικαιωμάτων και επιπέδου ζωής των Κυπρίων, η δέσμευση σημερινών και μελλοντικών δημόσιων εσόδων και, πάνω απ’ όλα, η πλήρης δημοσιονομική και πολιτική κυριαρχία της ευρωζώνης στο νησί.
Όμως το παιχνίδι των μνημονίων δεν είναι μόνο οικονομικό: παίζεται και σε επίπεδο εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Δεν είναι τυχαία η σαφέστατη δήλωση του επικεφαλής του Eurogroup ότι δεν δέχεται κυπριακό σχέδιο λύσης το οποίο θα εμπεριέχει ως παράγοντα τη Ρωσία.
Στην Κύπρο, μετά τον τουρκικό «Αττίλα», εγκατεστημένο από το 1974 στο μισό νησί, τις βρετανικές βάσεις και τη μόνιμη παρουσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, τις πιεστικές ρωσικές βλέψεις για μόνιμη παρουσία στη Μεσόγειο, έρχεται τώρα να προστεθεί και ο γερμανικός - ευρωζωνικός χρηματοοικονομικός και πολιτικός «Αττίλας».
Η μάχη στην Κύπρο, εκ μέρους του πολιτικού συστήματος, περιορίστηκε στην προστασία των καταθέσεων και των τραπεζών. Καμιά μάχη όμως δεν δόθηκε νωρίτερα για την αποφυγή της προσφυγής στην ευρωζώνη, της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου.
Όσο κι αν... έκλαιγε ο Χριστόφιας επιχειρώντας να δικαιολογήσει πώς η τραγική διακυβέρνησή του κατέληξε σε προσφυγή του στην τρόικα, οι δανειακές συμβάσεις που ακολουθούν αυτά τα διαβήματα, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε στην Ελλάδα, οδηγούν στην πλήρη υποδούλωση των χωρών που καταφεύγουν στον δανεισμό από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ.
Όμως η σημερινή περιπέτεια της Κύπρου και ο τρόπος διαχείρισής της από την ευρωζώνη έχει σοβαρότατο αντίκτυπο και στην Ελλάδα – πολύ σοβαρότερο από το αν θα γίνει κούρεμα καταθέσεων στα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Αθήνα.
Βλέποντας το ευρύτερο πλαίσιο που διαμόρφωσε η κίνηση του Eurogroup για το «κούρεμα» των κυπριακών καταθέσεων, δηλαδή η απόπειρα να γκρεμιστεί η τραπεζική πίστη και να ακολουθήσει μια μαζική μετακίνηση κεφαλαίων από την Κύπρο και ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια προς το γερμανικό κέντρο και τους δορυφόρους του, είναι μάλλον εύκολο να διαπιστώσουμε ότι οι ήδη ευρισκόμενες υπό κατάρρευση χώρες κινδυνεύουν να δουν μια βίαιη επιτάχυνση της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής τους.
Ο ίδιος ο Σόιμπλε άλλωστε είπε ξεκάθαρα ότι όποιος βάζει τα χρήματά του σε οικονομικά ασταθείς χώρες θα τα δουν να χάνονται.
Ποιος λοιπόν θα έρθει στην Ελλάδα να βάλει έστω ένα ευρώ ή δολάριο σε οποιαδήποτε «επένδυση», όπως υποτίθεται ότι προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση; Πού θα βρεθούν τα κεφάλαια για την υποτιθέμενη ανάπτυξη; Αυτό το παραμύθι δεν έστεκε ούτε πριν από τις τελευταίες εξελίξεις. Ακόμη περισσότερο δεν στέκει τώρα.
Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Το σχέδιο των ηγητόρων του ευρώ για την πλήρη υποδούλωση της Ευρώπης στον γερμανικό πυρήνα του βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και ζητεί επειγόντως απάντηση.
Όπως, δυστυχώς, επισημαίνουμε εδώ και πολύ καιρό, οι διεθνείς δανειστές και η τρόικά τους είναι οι μόνοι που έχουν ένα σαφές, πλήρες και άρτια δομημένο σχέδιο για την Ελλάδα – τώρα και για την Κύπρο.
Στον αντίποδά του δεν υπάρχει τίποτε, εκτός από σκόρπιες διαχειριστικές επιμέρους προτάσεις, οι οποίες όχι μόνο δεν συγκροτούν σχέδιο, αλλά είναι τραγικά λειψές διότι δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τη διεθνή θέση και τα μείζονα εθνικά προβλήματα της Ελλάδας. Το κενό αυτό φαίνεται πολύ περισσότερο τώρα που η Κύπρος μπήκε στον ίδιο μνημονιακό τορβά και εξ αιτίας αυτού απειλείται να χάσει κάθε δικαίωμα απόφασης για τις δικές της υποθέσεις.
Το όποιο «αντι-μνημόνιο», συνεπώς, οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι, όση οργή και απόρριψη κι αν χρεωθεί στην τρίτη κατά σειρά μνημονιακή κυβέρνηση, καμιά αντιπρόταση δεν μπορεί να σταθεί κυβερνητικά αν δεν είναι άρτια δομημένη και δεν περιλαμβάνει το σύνολο των μεγάλων ζητημάτων και προκλήσεων που διαχρονικά αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Το θέαμα των πολιτικών ηγετών της Κύπρου να λένε «όχι» στην ωμή παρέμβαση του Eurogroup και ύστερα να ψάχνουν απεγνωσμένα για εναλλακτικό σχέδιο δεν τους κολακεύει. Όπως δεν τους κολακεύουν τα κροκοδείλια δάκρυα για την επιλογή να υποταχθούν στην τρόικα – όσα δημοψηφίσματα και να ζητάει σήμερα το ΑΚΕΛ, όσες υποσχέσεις και αν δίνει ο Αναστασιάδης ότι θα αποφύγει το... δεύτερο μνημόνιο αποδεχόμενος το πρώτο.
Ας ξέρουν και οι δικοί μας «αμφισβητίες» των μνημονίων ότι παρόμοιες εικόνες είναι ικανές να τους γκρεμίσουν σε μία μόνο νύχτα. Η αντίσταση στην Κόλαση δεν είναι παιχνίδι για απαράσκευους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου