Τηλεοπτική επιστημονική φαντασία περί ενός συστήματος που σαπίζει

Saturday, April 27, 2013

http://ciaoant1.blogspot.gr

Υπάρχει μια τηλεοπτική σειρά που έβλεπα μανιωδώς όταν ήμουν μικρός και λεγόταν "Stargate". Μου τη θύμισε μια παλιά μου φίλη που την είδα αυτές τις μέρες μετά από μήνες, και ήταν και αυτή φανατική οπαδός της σειράς (συνήθως τη βλέπαμε μαζί). Μου άρεσε τόσο πολύ που αποφάσισα να γράψω μέχρι και ανάρτηση.Εντάξει, μη φανταστείτε κάτι το φοβερό, ήμουν μικρότερος τότε και δε ξέρω πόσο καλή θα μου φανεί  αυτή η σειρά αν τη δω σήμερα. Εδώ που τα λέμε εξάλλου, η σειρά είχε κάτι "κενά" και "ψεύτικα σημεία" που το καταλάβαινα ακόμα και όταν ήμουν μικρός, φαντάσου τώρα πως θα μου φανεί. Ωστόσο, η σειρά ήταν πολύ δημιουργική και έξυπνη, αυτό πρέπει να της το αναγνωρίσω.

Γενικά, η σειρά βασίζεται σε κάτι θεωρίες περί ύπαρξης "αστρικών πυλών", που τις έχτισαν εξωγήινοι και μπορούν να σε μεταφέρουν από τον έναν πλανήτη στον άλλο (στυλ Λιακόπουλου, Φον Ντένικεν και κάτι τέτοια). Βρίσκουν λοιπόν μια τέτοια "αστρική πύλη" στη γη, και η καλή κυβέρνηση των ΗΠΑ αναλαμβάνει να εξερευνήσει για λογαριασμό της ανθρωπότητας ολόκληρο το σύμπαν (εντάξει, μη βαράτε, ήμουν μικρός όταν τα έβλεπα αυτά - είναι προφανές ότι όλοι έχουμε φάει τόνους τέτοιας προπαγάνδας μέσω των τηλεοράσεων μας. Άσε που η δημιουργικότητα που όντως καλλιεργούσε αυτή η σειρά, έστω και με αυτό τον "στρεβλό" τρόπο, είναι όντως κάτι το θετικό και σπάνιο, γι' αυτό και η σειρά ξεχώρισε και έπαιζε για σχεδόν μια δεκαετία).

Τέλος πάντων, υπάρχει ένα επεισόδιο που μου έχει μείνει και το ξεχωρίζω, και λεγόταν Revisions (ήταν το πέμπτο επεισόδιο της έβδομης σεζόν - κάθισα και το έψαξα).

Στο συγκεκριμένο επεισόδιο, η πρωταγωνιστική ομάδα εξερευνά έναν πλανήτη που η ατμόσφαιρά του έχει καλυφθεί από ραδιενέργεια (ή δηλητήριο - δε θυμάμαι ακριβώς). Φτάνοντας εκεί μέσω της "αστρικής πύλης", και φορώντας τις κατάλληλες προστατευτικές στολές, διαπιστώνουν ότι υπάρχει ένας θόλος μέσα στον οποίο ζουν κανονικά ένα σωρό άνθρωποι.

Μπαίνοντας στο θόλο, οι άνθρωποι που ζουν εκεί τους λένε ότι πριν μερικά χρόνια ο πλανήτης έγινε μη-κατοικήσιμος, και έφτιαξαν αυτή την προστατευτική ασπίδα ώστε να μπορέσουν να ζήσουν μέσα της. Η ασπίδα τροφοδοτείται από τη γεωθερμική ενέργεια του πλανήτη, και μάλιστα όλοι οι κάτοικοι φορούν μια συσκευή σαν hands-free, που τους συνδέει με το κεντρικό αυτό σύστημα, το οποίο τους παρέχει πληροφορίες για οτιδήποτε του ζητήσουν (εντάξει, τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας είναι, ότι θέλουν κάνουν).

Καθώς όμως περνούν οι μέρες, η ομάδα των πρωταγωνιστών διαπιστώνει ότι κάτι δεν πάει καλά: Η επιφάνεια που καλύπτει ο θόλος διαρκώς μικραίνει, άνθρωποι και σπίτια εξαφανίζονται, αλλά κανένας άλλος δεν το θυμάται καν εκτός από αυτούς.

Ψάχνοντας, ανακαλύπτουν ότι η γεωθερμική ενέργεια του πλανήτη έχει σχεδόν εξαντληθεί, και δεν φτάνει να καλύψει το 100% του θόλου, οπότε το σύστημα προσαρμόζεται αυτόματα, με το να μειώνει την επιφάνεια που καλύπτει ο θόλος. Κάθε φορά που μειώνεται ο θόλος, όσοι άνθρωποι βρίσκονταν σε "ακριανό" σημείο του που πλέον δεν καλύπτεται, προφανώς πεθαίνουν.

Το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν λοιπόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, είναι να φύγουν από τον ετοιμοθάνατο πλανήτη που ζουν, και να πάνε σε κάποιον άλλο, μέσω της "αστρικής πύλης".

Όμως, το αυτόματο σύστημα ελέγχου του θόλου δεν είναι προγραμματισμένο για να αφήνει τον κόσμο να φύγει για αλλού (μιας και οι άνθρωποι εκεί δεν ήξεραν καν ότι έχουν αστροπύλη, ή δεν ήξεραν πως να τη χρησιμοποιήσουν, οπότε δεν το σκέφτηκαν καν, και απλά προγραμμάτισαν το σύστημα ελέγχου να κρατάει μέσα στο θόλο του τους πάντες).

Οπότε το σύστημα όχι απλά δεν ειδοποιεί κανέναν για την επερχόμενη κατάρρευση του, αλλά αντίθετα χρησιμοποιεί και το "hands-free" που φοράνε όλοι οι κάτοικοι ώστε να τους πείσει ότι οι πρωταγωνιστές τους λένε ψέματα και θέλουν το κακό τους όταν τους λένε να φύγουν από τον πλανήτη. Και παράλληλα, κάθε φορά που μειώνει το θόλο οδηγώντας ένα σωρό ανθρώπους στο θάνατο, φροντίζει να διαγράφει από τη μνήμη των ανθρώπων την προηγούμενη κατάσταση, ώστε να νομίζουν ότι "όλα πάνε καλά", και να μη θυμούνται καν ότι ο θόλος ήταν μεγαλύτερος, ή ότι υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι που τώρα χάθηκαν.

Τέλος πάντων, στο τέλος οι πρωταγωνιστές καταφέρνουν κάπως να βρουν την άκρη - φανταστείτε την έκπληξη των κατοίκων όταν μαθαίνουν ότι ο πολύτιμος θόλος τους, που τόσο καιρό τους είχε βοηθήσει να μείνουν ζωντανοί, τώρα πλέον στέκεται εμπόδιο στη μόνη ελπίδα σωτηρίας τους, σκοτώνοντας τους αργά και βασανιστικά.

Τελικά βέβαια έχουμε το κλασσικό happy-end, με τους ηρωικούς πρωταγωνιστές να παίρνουν μαζί τους όλους τους εναπομείναντες κατοίκους, ώστε να τους μεταφέρουν σε έναν άλλο πλανήτη, και να μπορέσουν να συνεχίσουν εκεί τη ζωή τους.

Στην πραγματική ζωή τώρα, πέρα από τηλεοπτικές σειρές, ίσως να μην είναι τόσο τραγικά τα πράγματα (δεν πρόκειται να πεθάνουν όλοι), αλλά πάντως υπάρχει το ίδιο πρόβλημα: Ο καπιταλισμός, από επαναστατική δύναμη στην ιστορία, που όντως βοήθησε την ανθρωπότητα να παράγει πλούτο πέρα από κάθε φαντασία, και να μπορεί πλέον να ζήσει άνετα με λίγο μόχθο και χωρίς φτώχεια και μιζέρια, πλέον έχει αναλάβει αντιδραστικό ρόλο, αποδεκατίζοντας τον έναν μετά τον άλλο προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί. Έχει σαπίσει, σαν τον πλανήτη του επεισοδίου, αλλά προσπαθεί να επιβιώσει, "καταπίνοντας" τους εργάτες αυτού του κόσμου. Και δυστυχώς δεν υπάρχει και κανένας της προκοπής για να μιλήσει για μετακόμιση σε έναν άλλο κόσμο (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου).