Ένταση
δημιουργήθηκε σε μνημείο πεσόντων στον Γράμμο, όταν βουλευτής της ΝΔ
προπηλακίστηκε από χρυσαυγίτες βουλευτές την ώρα που πήγε να καταθέσει
στεφάνι για να τιμήσει τους νεκρούς της γνωστής μάχης που έδωσε τέλος
στον εμφύλιο του 1946-49.
Αν δεν είμαστε η μοναδική, τότε σίγουρα είμαστε μία από τις λίγες χώρες του κόσμου όπου λέει ότι έχει δημοκρατία, αλλά κάθε κόμμα τιμά και καμαρώνει για τους δικούς του νεκρούς ενός εμφυλίου που έγινε για να αποφασιστεί σε ποιο παγκόσμιο στρατόπεδο θα ανήκε η Ελλάδα μετά από τον Β’ ΠΠ.
Τουλάχιστον, ο πόλεμος αυτός χρησίμευσε και σε κάτι πρακτικό, μιας και η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα στην οποία δοκιμάστηκαν οι βόμβες ναπάλμ. Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν είχαν ξεκινήσει τη μαζική παραγωγή πυρηνικών κεφαλών, γιατί μετά την Ιαπωνία σειρά θα είχαμε εμείς.
Πάντως, τώρα που το καλοσκέφτομαι, μια πυρηνική εκείνη την εποχή δεν θα ήταν κακή ιδέα. Μιας και η Ιαπωνία καταστράφηκε ολοσχερώς αλλά μετά έγινε μία από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, έτσι και η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει η “Ιαπωνία των Βαλκανίων”.
Και πολλούς σεισμούς κάνει στις χώρες μας και εντόσθια ζώων τρώμε· νά πόσα κοινά έχουμε με τους φίλους Ιάπωνες.
Αντ’ αυτού η Ελλάδα έμεινε μισοερειπωμένη, να γεννά φασίστες κι εκδικητές που έβγαλαν απογόνους αυτούς οι οποίοι σήμερα καμαρώνουν ποιος γάμησε ποιον στον εμφύλιο, σαν να μιλούν για ντέρμπι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός.
Κι αν ήταν απλοί πολίτες, να πάει στο διάολο. Δεν είναι όμως. Βουλευτές και υπουργοί είναι αυτοί που κάνουν κωλοδάχτυλο στις τηλεοράσεις και λένε ότι τώρα μόκο εσείς, εμείς σας κερδίσαμε το ’49 με γκολ εκτός έδρας και πήγαμε τελικό.
Κι επειδή αυτή η παράνοια κυβερνά πάνω από 50 χρόνια, με τους φασίστες και τους ταγματασφαλίτες να κάνουν κουμάντο στη χώρα και τους απογόνους των δοσιλόγων και των χιτών να γίνονται υπουργοί και πρωθυπουργοί, σήμερα ήρθε και μπούκωσε το πράγμα με την παρουσία των νεοναζί στη βουλή.
Γι’ αυτό και οι νεοδημοκράτες απόγονοι των νικητών του εμφυλίου μάχονται για το ποιος είναι τελικά ο πιο φασίστας σ’ αυτόν τον τόπο. Παρά το γεγονός ότι προσπαθούν να δείξουν στον κόσμο ότι πρόκειται για το νέο ιδεολογικό τσακωμό της εποχής κι όχι για ένα ενδοοικογενειακό καβγαδάκι.
Αυτό που πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας είναι ότι για να καταφέρουμε να “ενωθούμε” πρέπει πρώτα να ξεδιαλύνουμε αυτούς που θα μείνουν στην απ’ έξω. Γιατί μπορεί ένας φασίστας να πεινά -βιολογικά- όπως πεινάω κι εγώ, αλλά ξέρω ότι άλλο χρειάζεται αυτός για να χορτάσει κι άλλο εγώ.
Μόλις διαχωριστούμε πραγματικά από τα καθίκια που κρύβονται κάτω από το μανδύα του “δημοκράτη”, “φιλελεύθερου” κοκ, τότε ξαναμιλάμε για το ποιος πραγματικά αξίζει να σωθεί και ποιος όχι.
Αν δεν είμαστε η μοναδική, τότε σίγουρα είμαστε μία από τις λίγες χώρες του κόσμου όπου λέει ότι έχει δημοκρατία, αλλά κάθε κόμμα τιμά και καμαρώνει για τους δικούς του νεκρούς ενός εμφυλίου που έγινε για να αποφασιστεί σε ποιο παγκόσμιο στρατόπεδο θα ανήκε η Ελλάδα μετά από τον Β’ ΠΠ.
Τουλάχιστον, ο πόλεμος αυτός χρησίμευσε και σε κάτι πρακτικό, μιας και η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα στην οποία δοκιμάστηκαν οι βόμβες ναπάλμ. Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν είχαν ξεκινήσει τη μαζική παραγωγή πυρηνικών κεφαλών, γιατί μετά την Ιαπωνία σειρά θα είχαμε εμείς.
Πάντως, τώρα που το καλοσκέφτομαι, μια πυρηνική εκείνη την εποχή δεν θα ήταν κακή ιδέα. Μιας και η Ιαπωνία καταστράφηκε ολοσχερώς αλλά μετά έγινε μία από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, έτσι και η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει η “Ιαπωνία των Βαλκανίων”.
Και πολλούς σεισμούς κάνει στις χώρες μας και εντόσθια ζώων τρώμε· νά πόσα κοινά έχουμε με τους φίλους Ιάπωνες.
Αντ’ αυτού η Ελλάδα έμεινε μισοερειπωμένη, να γεννά φασίστες κι εκδικητές που έβγαλαν απογόνους αυτούς οι οποίοι σήμερα καμαρώνουν ποιος γάμησε ποιον στον εμφύλιο, σαν να μιλούν για ντέρμπι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός.
Κι αν ήταν απλοί πολίτες, να πάει στο διάολο. Δεν είναι όμως. Βουλευτές και υπουργοί είναι αυτοί που κάνουν κωλοδάχτυλο στις τηλεοράσεις και λένε ότι τώρα μόκο εσείς, εμείς σας κερδίσαμε το ’49 με γκολ εκτός έδρας και πήγαμε τελικό.
Κι επειδή αυτή η παράνοια κυβερνά πάνω από 50 χρόνια, με τους φασίστες και τους ταγματασφαλίτες να κάνουν κουμάντο στη χώρα και τους απογόνους των δοσιλόγων και των χιτών να γίνονται υπουργοί και πρωθυπουργοί, σήμερα ήρθε και μπούκωσε το πράγμα με την παρουσία των νεοναζί στη βουλή.
Γι’ αυτό και οι νεοδημοκράτες απόγονοι των νικητών του εμφυλίου μάχονται για το ποιος είναι τελικά ο πιο φασίστας σ’ αυτόν τον τόπο. Παρά το γεγονός ότι προσπαθούν να δείξουν στον κόσμο ότι πρόκειται για το νέο ιδεολογικό τσακωμό της εποχής κι όχι για ένα ενδοοικογενειακό καβγαδάκι.
Αυτό που πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας είναι ότι για να καταφέρουμε να “ενωθούμε” πρέπει πρώτα να ξεδιαλύνουμε αυτούς που θα μείνουν στην απ’ έξω. Γιατί μπορεί ένας φασίστας να πεινά -βιολογικά- όπως πεινάω κι εγώ, αλλά ξέρω ότι άλλο χρειάζεται αυτός για να χορτάσει κι άλλο εγώ.
Μόλις διαχωριστούμε πραγματικά από τα καθίκια που κρύβονται κάτω από το μανδύα του “δημοκράτη”, “φιλελεύθερου” κοκ, τότε ξαναμιλάμε για το ποιος πραγματικά αξίζει να σωθεί και ποιος όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου