ΔΕΥΤΕΡΑ, 15 Απριλίου 2013
http://topontiki.gr
Σταύρος Χριστακόπουλος
Οι απολύσεις συμφωνήθηκαν και έρχονται. Οι συντάξεις, ακόμη και οι
κατώτατες, παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις, θα ξαναμειωθούν. Ο
κατώτατος μισθός ξαναβρίσκεται στο τραπέζι παρά τις διαβεβαιώσεις. Η
μαύρη τρύπα διευρύνεται και η τρόικα είναι σαφής: «Λεφτά τέλος. Βρείτε
τα από φόρους».Ακόμη μια φορά η Υγεία, η Παιδεία, η Εθνική Άμυνα, η Εργασία και τα
ασφαλιστικά ταμεία θα πληρώσουν τη νύφη. Τα δε ασφαλιστικά ταμεία
καλούνται, ύστερα από το καταστροφικό PSI Παπαδήμου και Βενιζέλου, να
πληρώσουν και την ανακεφαλαίωση των τραπεζών.
Τα 37 δισ. που απώλεσαν τα ταμεία σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία (Αυγή, 14.4.2013) από το 2010, με κορυφαία την «εξαφάνιση» 12,5 δισ. ευρώ εξ αιτίας του PSI, θα αυξηθούν εν όψει της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών, σε κάποιες εκ των οποίων τα ταμεία είναι μέτοχοι μεν, αλλά αδύναμοι, ελλείψει ρευστότητας, να συμμετάσχουν στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Επομένως αναμένουν και άλλες απώλειες.
Παράλληλα η φορολόγηση των ακινήτων θα εκτιναχθεί στα ύψη, χωρίς να είναι βέβαιο τι μπορεί πια να εισπραχθεί από τους καθημαγμένους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Κάπως έτσι, με αυτά τα ελάχιστα και απολύτως ενδεικτικά στοιχεία, με την ύφεση να «ταξιδεύει» προς το 6% άλλη μια χρονιά και την ανεργία να έχει εκτιναχθεί στην πρώτη ευρωπαϊκή θέση, θα περιμένει η ελληνική οικονομία την επόμενη «μεγάλη» αξιολόγησή της από την τρόικα τον Ιούνιο. Η οποία θα δρομολογήσει ακόμη πιο σκληρά μέτρα διαιωνίζοντας τον φαύλο κύκλο της διάλυσης της χώρας.
Εν τω μεταξύ όλες σχεδόν οι καταστροφές, για τις οποίες πολλοί «προειδοποιούσαν» ότι θα επέρχονταν αν η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ (επιστρέψτε σε ανάλογα κείμενα και ομιλίες του 2010 και εντεύθεν όσοι έχετε το... κουράγιο), έχουν ήδη επισυμβεί εντός του ευρώ και μάλιστα χωρίς καμιά προοπτική όχι να αναστραφεί ή να αποφευχθεί, αλλά έστω να επιβραδυνθεί η πορεία προς το χάος.
Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο η ελληνική κοινωνία εκφράζεται συν τω χρόνω όλο και πιο αρνητικά για την Ευρώπη και το ευρώ. Όλες οι υποσχέσεις περί ασφάλειας (οικονομικής και γεωστρατηγικής), που συνόδευαν την ελληνική ένταξη στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα, έχουν καταρρεύσει και γι’ αυτό η βάναυση αντιμετώπιση της Κύπρου από τη γερμανική ευρωζώνη επανέφερε το αίσθημα ανασφάλειας σε όλα τα επίπεδα.
Απέναντι σε αυτή την εμφανή ψυχρότητα έναντι της Ευρώπης και του ευρώ, αυτό που μονότονα αντιτάσσεται, εν είδει εκβιασμού ως συνήθως, είναι η προβολή των ίδιων φόβων, των ίδιων αφορισμών.
Όμως, εδώ και πολύ καιρό έχουμε προειδοποιήσει ότι όλων των ειδών οι αφορισμοί χάνουν κάθε περιεχόμενο και κάθε νόημα όσο περισσότερο αυξάνονται οι οριστικά κατεστραμμένοι, αυτοί που βλέπουν ότι και η δική τους καταστροφή είναι βέβαιη. Κοινώς όσο αυξάνονται όσοι δεν έχουν τίποτε να χάσουν. Κανείς όμως δεν φαίνεται να τους υπολογίζει – κι ας είναι αυτοί, εν τέλει, ο... ξενοδόχος.
Τα 37 δισ. που απώλεσαν τα ταμεία σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία (Αυγή, 14.4.2013) από το 2010, με κορυφαία την «εξαφάνιση» 12,5 δισ. ευρώ εξ αιτίας του PSI, θα αυξηθούν εν όψει της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών, σε κάποιες εκ των οποίων τα ταμεία είναι μέτοχοι μεν, αλλά αδύναμοι, ελλείψει ρευστότητας, να συμμετάσχουν στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Επομένως αναμένουν και άλλες απώλειες.
Παράλληλα η φορολόγηση των ακινήτων θα εκτιναχθεί στα ύψη, χωρίς να είναι βέβαιο τι μπορεί πια να εισπραχθεί από τους καθημαγμένους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Κάπως έτσι, με αυτά τα ελάχιστα και απολύτως ενδεικτικά στοιχεία, με την ύφεση να «ταξιδεύει» προς το 6% άλλη μια χρονιά και την ανεργία να έχει εκτιναχθεί στην πρώτη ευρωπαϊκή θέση, θα περιμένει η ελληνική οικονομία την επόμενη «μεγάλη» αξιολόγησή της από την τρόικα τον Ιούνιο. Η οποία θα δρομολογήσει ακόμη πιο σκληρά μέτρα διαιωνίζοντας τον φαύλο κύκλο της διάλυσης της χώρας.
Εν τω μεταξύ όλες σχεδόν οι καταστροφές, για τις οποίες πολλοί «προειδοποιούσαν» ότι θα επέρχονταν αν η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ (επιστρέψτε σε ανάλογα κείμενα και ομιλίες του 2010 και εντεύθεν όσοι έχετε το... κουράγιο), έχουν ήδη επισυμβεί εντός του ευρώ και μάλιστα χωρίς καμιά προοπτική όχι να αναστραφεί ή να αποφευχθεί, αλλά έστω να επιβραδυνθεί η πορεία προς το χάος.
Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο η ελληνική κοινωνία εκφράζεται συν τω χρόνω όλο και πιο αρνητικά για την Ευρώπη και το ευρώ. Όλες οι υποσχέσεις περί ασφάλειας (οικονομικής και γεωστρατηγικής), που συνόδευαν την ελληνική ένταξη στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα, έχουν καταρρεύσει και γι’ αυτό η βάναυση αντιμετώπιση της Κύπρου από τη γερμανική ευρωζώνη επανέφερε το αίσθημα ανασφάλειας σε όλα τα επίπεδα.
Απέναντι σε αυτή την εμφανή ψυχρότητα έναντι της Ευρώπης και του ευρώ, αυτό που μονότονα αντιτάσσεται, εν είδει εκβιασμού ως συνήθως, είναι η προβολή των ίδιων φόβων, των ίδιων αφορισμών.
Όμως, εδώ και πολύ καιρό έχουμε προειδοποιήσει ότι όλων των ειδών οι αφορισμοί χάνουν κάθε περιεχόμενο και κάθε νόημα όσο περισσότερο αυξάνονται οι οριστικά κατεστραμμένοι, αυτοί που βλέπουν ότι και η δική τους καταστροφή είναι βέβαιη. Κοινώς όσο αυξάνονται όσοι δεν έχουν τίποτε να χάσουν. Κανείς όμως δεν φαίνεται να τους υπολογίζει – κι ας είναι αυτοί, εν τέλει, ο... ξενοδόχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου