14/04/2013
http://www.efsyn.gr
IΝFOWAR
Η ανοχή της αστικής δημοκρατίας στη Βρετανία στους
καλλιτέχνες που ζητούσαν εδώ και δεκαετίες τον θάνατο της Θάτσερ δείχνει
ένα επίπεδο πολιτικού πολιτισμού άγνωστου στην Ελλάδα
Του Αρη Χατζηστεφάνου
«Η Μάργκαρετ στο οξύ», η «Μάγκι στην γκιλοτίνα», «Γιατί δεν
πεθαίνεις, Θάτσερ;». Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε όλες τις σελίδες της
εφημερίδας με στίχους τραγουδιών που γράφτηκαν τις τελευταίες δεκαετίες
και ζητούσαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη δολοφονία ή την εκτέλεση
της Σιδηράς Κυρίας. To παράδοξο είναι ότι ανάμεσα στους στιχουργούς
φιγουράρουν ορισμένα από τα σημαντικότερα ονόματα της σύγχρονης μουσικής
σκηνής της Βρετανίας. «Είδα ένα εξαιρετικό όνειρο με τη Μάργκαρετ στην
γκιλοτίνα» τραγουδούσε εδώ και χρόνια ο θρυλικός Μόρισεϊ των Σμιθς.
Ακόμη όμως και ο αγαπημένος τροβαδούρος του Μπάκιγχαμ, σερ Ελτον Τζον,
είχε γράψει τους παρακάτω στίχους για τη θεατρική μεταφορά της ταινίας
Μπίλι Ελιοτ: «Ευτυχισμένα Χριστούγεννα, Μάγκι Θάτσερ, σήμερα όλοι
γιορτάζουμε γιατί βρισκόμαστε μια ημέρα πιο κοντά στον θάνατό σου».
Τηρουμένων των αναλογιών θα ήταν σαν να ζούσαμε στη δεκαετία του ’80 και
ο Γιώργος Νταλάρας να ευχόταν τον θάνατο του «εθνάρχη» Κωνσταντίνου
Καραμανλή.
Στα περισσότερα καθεστώτα με τα οποία συνεργαζόταν και θαύμαζε η
Σιδηρά Κυρία, όπως στη Χιλή του δικτάτορα Πινοσέτ, στην Τουρκία του
δικτάτορα Εβρέν και στη μεσαιωνική μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας, μια
τέτοια συμπεριφορά θα έστελνε τους καλλιτέχνες στο εκτελεστικό
απόσπασμα. Ακόμη και σήμερα ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
στέλνει στα δικαστήρια σκιτσογράφους που διακωμωδούν την πολιτική του.
Οσο για την Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά, μόλις πριν από μερικές εβδομάδες
το πρωθυπουργικό περιβάλλον ζητούσε άμεση εισαγγελική παρέμβαση εναντίον
του περιοδικού Unfollow για ένα σατιρικό εξώφυλλο το οποίο καυτηρίαζε
τα βασανιστήρια που πραγματοποιεί το ελληνικό κράτος.
Η βρετανική αστική δημοκρατία, όμως, παρά τα αυταρχικά χαρακτηριστικά
με τα οποία την όπλισε η Μάργκαρετ Θάτσερ προκειμένου να επιβάλλει τη
νεοφιλελεύθερη πολιτική της, έδειχνε ανοχή ακόμη και στα πλέον
«αιμοσταγή» τραγούδια. Προφανώς τα άσματα που ζητούσαν την κεφαλή της
Μάγκι επί πίνακι «κόβονταν» από το BBC, αλλά ακούγονταν ελεύθερα σε όλη
τη χώρα, σε συναυλίες, θέατρα, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Δείχνει άραγε αυτό ένα υψηλότερο επίπεδο δημοκρατίας; Οχι
υποχρεωτικά. Ας μην ξεχνάμε ότι η Βρετανία είναι η χώρα στην οποία έχουν
συλληφθεί πολίτες ως ύποπτοι τρομοκρατίας επειδή σιγομουρμούριζαν
τραγούδια των Clash. Σε αντίθεση όμως με τους νεόκοπους θιασώτες του
νεοφιλελευθερισμού στη Νότια Ευρώπη, το θατσερικό μοντέλο φάνηκε να
καταλαβαίνει καλύτερα μια βασική αρχή του συγκεκριμένου οικονομικού
δόγματος: Ο νεοφιλελευθερισμός, όπως εξηγούσαν στο ντοκιμαντέρ
Catastroika η Ναόμι Κλάιν και ο Σλαβόι Ζίζεκ, χρειάζεται πολύ μεγάλες
ποσότητες κρατικής παρέμβασης και βίας για να λειτουργήσει. Η Σιδηρά
Κυρία όμως έμαθε στις βρετανικές ελίτ πώς να ασκούν αυτή τη βία με… το
αόρατο χέρι του Ανταμ Σμιθ.
…………………………………………………………………
To TOP 5 του αντιθατσερισμού
Margaret On The Guillotine
Ως άλλος Ροβεσπιέρος, ο Μόρισεϊ ζήτησε πρώτος τον θάνατο της
Μάργκαρετ Θάτσερ στην γκιλοτίνα – το σημαντικότερο εργαλείο για την
επιβολή της αστικής επανάστασης στη Γαλλία.
Οι ευγενικοί άνθρωποι
Εχουν ένα υπέροχο όνειρο
Τη Μάργκαρετ στην γκιλοτίνα
Πότε θα πεθάνεις;
Merry Christmas Maggie Thatcher
Ο σερ Ελτον Τζον περιγράφει το μίσος των Βρετανών ανθρακωρύχων
εναντίον της Θάτσερ. Ιστορίες από την ήττα των απεργών που μαζί με την
αποτυχημένη απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας στις ΗΠΑ
σηματοδότησαν την επικράτηση του θατσερισμού και του ριγκανισμού στην
παγκόσμια οικονομία.
Καλά Χριστούγεννα, Μάγκι Θάτσερ
Σήμερα όλοι γιορτάζουμε
Γιατί είμαστε μια μέρα πιο κοντά στον θάνατό σου
Εφερες τους φασίστες και την αστυνομία…
Χέρι χέρι να ιδιωτικοποιήσουν τον Αϊ-Βασίλη.
Tramp the Dirt Down
Ο Ελβις Κοστέλο αναλαμβάνει να διηγηθεί τις καταστροφικές συνέπειες
του θατσερισμού στη βρετανική κοινωνία. Την εξαθλίωση μεγάλου τμήματος
του πληθυσμού, τη σταδιακή διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά
και την ενίσχυση της καταστολής.
Οταν επιτέλους θα σε θάψουν
Θα είμαι από πάνω να ρίχνω χώμα.
Οταν η Αγγλία ήταν η πόρνη της Ευρώπης
Η Μάργκαρετ ήταν η τσατσά
Και το μέλλον έδειχνε τόσο λαμπρό
Οσο η μαύρη πίσσα της ασφάλτου
Stand Down Margaret
Πιο ευγενικοί στις ευχές τους, οι The Beat ζητούσαν από τη Θάτσερ να
παραιτηθεί – ευχή που πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση δέκα χρόνων, όταν
δεκάδες χιλιάδες Βρετανοί αρνήθηκαν να πληρώσουν το νεοφιλελεύθερο
φορολογικό «χαράτσι» της Μάγκι.
Οι ζωές μας δείχνουν ασήμαντες
στα κρύα, γκρίζα χέρια σου.
Θα το ξανασκεφτείς; Θα ενδιαφερθείς ποτέ;
Αμφιβάλλω.
Παραιτήσου, Μάργκαρετ
Ding Dong the Witch is Dead
Αν και γράφτηκε το 1939 για την ταινία «Ο Μάγος του Οζ», το τραγούδι
μετατράπηκε σε άτυπο ύμνο για τον θάνατο της Μάργκαρετ Θάτσερ όταν μια
ιστοσελίδα στο facebook ζήτησε από τους χρήστες να το ψηφίσουν ως το
καλύτερο τραγούδι. Εκατοντάδες άτομα το τραγουδούσαν στο Λονδίνο όταν ο
πρώην δήμαρχος, Κεν Λίβινγκστον, δήλωσε ότι η Θάτσερ ευθύνεται για ό,τι
είναι στραβό στη σημερινή Αγγλία.
Ντινγκ ντονγκ η μάγισσα πέθανε.
Ξυπνήστε, υπναράδες, και τρίψτε τα μάτια σας.
Η κακιά μάγισσα πέθανε, πήγε εκεί που καταλήγουν οι καλικάντζαροι.
……………………………………………………………
INFO
Δείτε
This is England (2006)
O σκηνοθέτης Σέιν Μίντοουζ περιγράφει την άνοδο των νεοναζιστών στη θατσερική Αγγλία αμέσως μετά τον πόλεμο των Φόκλαντ.
Catastroika (2012)
O Σλαβόι Ζίζεκ, η Ναόμι Κλάιν, ο Κεν Λόουτς και πολλοί άλλοι
περιγράφουν το πέρασμα του νεοφιλελευθερισμού από τις δικτατορίες της
Λατινικής Αμερικής, μέσω της Θάτσερ, στην Ευρώπη και την Ελλάδα.
Διαβάστε
«Νεοφιλελευθερισμός», Ντέιβιντ Χάρβεϊ, εκδόσεις Καστανιώτη
Μια από τις σημαντικότερες συνεισφορές στην κατανόηση του
δόγματος που κλήθηκε να ανασύρει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα από τη
δομική κρίση που εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου