"Περισσότερο από Σύμμαχος''

Νίκος  Μπογιόπουλος/aristeroblog.gr

 

«Κατ' αρχήν, θέλω να πω ότι οι δύο λαοί μας και οι δύο χώρες μας είναι περισσότερο από σύμμαχοι. Οχι μόνο πάλεψαν ο ένας δίπλα στον άλλο σε όλη την ιστορία, πάντα για μια ευγενή αιτία, αλλά λάτρεψαν και υποστήριξαν τις ίδιες αξίες, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία».

 

Είναι τα λόγια του Αντώνη Σαμαρά, όπως διατυπώθηκαν ενώπιον του Ομπάμα, κατά τη συνάντησή τους στο Λευκό Οίκο, στις 8 Αυγούστου.

 

Σήμερα, μόλις τρεις βδομάδες μετά, παρακολουθώντας τις φωτιές του ιμπεριαλιστικού πολέμου που εξαπλώνονται και στη Συρία, ο ελληνικός λαός έχει κάθε λόγο να αναλογιστεί:

 

Τι πραγματικά σημαίνει, τι πραγματικά συνεπάγεται για τη χώρα, για τα παιδιά μας, για το παρόν και το μέλλον του τόπου, να δηλώνεσαι «περισσότερο από σύμμαχος» με τις ΗΠΑ και να ανακαλύπτεις «ευγένεια» και «αξίες» πίσω από μια πολιτική που ρίχνει ποτάμια αίματος στη λεκάνη της Μεσογείου...

 

Η ΣΟΥΔΑ ΚΑΙ ΤΑ «ΠΑΡΑΣΗΜΑ»...

 

«Από τις 2 Αυγούστου του 1990 η Σούδα συντήρησε 97 πλοία, φόρτωσε και ξεφόρτωσε 13.000 τόνους (πολεμικού υλικού), εξυπηρέτησε 31.000 πτήσεις και τροφοδότησε αεροσκάφη με 4.500 λίβρες υγρών καυσίμων, λειτούργησε 24 ώρες το 24ωρο με εξουθενωτικούς ρυθμούς, 300%-400% πιο γρήγορα από τους κανονικούς. Κάθε μέρα η βάση καλούνταν να διατηρεί τον ανεφοδιασμό των γραμμών μας και κάθε μέρα έπραττε το καθήκον της κατά τρόπον άψογο».

 

Είναι μια δήλωση που έγινε στις 19 του Ιούλη 1991. Η δήλωση ανήκει στον πρώτο κατά σειρά δολοφόνο του Κόλπου, τον πατέρα Μπους. Αμέσως μετά από αυτήν τη δήλωση, ο Μπους απένειμε «φόρο τιμής» και παρασημοφόρησε το προσωπικό των Αμερικανών στη βάση της Σούδας. Γι' αυτό είχε έρθει, άλλωστε, στην Ελλάδα τότε. Για να «τιμήσει» την «προσφορά» και τη «συμβολή» της Σούδας στον πόλεμο του Κόλπου.

 

Εκείνο το «παράσημο», που καρφιτσώθηκε στο πέτο της ελληνικής άρχουσας τάξης, το παρέλαβε για λογαριασμό της ντόπιας ολιγαρχίας η κυβέρνηση της ΝΔ υπό τον Κ. Μητσοτάκη.

 

«Η αεροναυτική βάση της Σούδας ήταν το Νο 2 στήριγμά μας στις επιχειρήσεις στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν μετά το 2001».

 

Τα παραπάνω εκστομίστηκαν από Αμερικανούς παράγοντες σε άκρως απόρρητη ενημέρωση προς τους συμμάχους τους, που πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον, όπως είχε αποκαλύψει η εφημερίδα «Τα Νέα» (1/4/2008).

 

Αυτό ήταν το δεύτερο «παράσημο» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που καρφιτσώθηκε στο πέτο της ελληνικής άρχουσας τάξης. Με μια μικρή διαφορά: Σε αντίθεση με το 1990 τούτη τη φορά (όπως και στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας), το «παράσημο» για λογαριασμό της ελληνικής ολιγαρχίας το παρέλαβε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπό τον Κ. Σημίτη.

 

Κάθε φορά που η Ελλάδα συμμετέχει στα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, το «τυρί» στην προπαγανδιστική φάκα των εκάστοτε κυβερνώντων για να καμφθούν οι αντιδράσεις της ελληνικής κοινής γνώμης είναι ότι αυτή η εμπλοκή θα φέρει «αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου» της χώρας και άρα... «ανάπτυξη»!

 

Εμφάνιζαν και εμφανίζουν τη συμμετοχή και τη συνενοχή στο έγκλημα σαν «αναγκαία» και «επιβεβλημένη» τακτική που ο λαός θα την εξαργυρώσει, τάχα, με την «αναβάθμιση» της ζωής του!

 

Βαφτίζουν τα βουτηγμένα στο αίμα ανταλλάγματα των διεθνών γκάνγκστερ προς τους εγχώριους ομοτράπεζούς τους σαν «εθνικό συμφέρον»!

 

Παριστάνουν ότι με τη μετατροπή της Σούδας σε θανατηφόρο ορμητήριο, με την αποστολή Ελλήνων στρατιωτών εκτός των συνόρων, ότι... θωρακίζουν την «ευημερία» και την «ασφάλεια» του λαού!

 

Στο διάβα των δεκαετιών που έχουν περάσει από τα «παράσημα» της δεκαετίας του '90 μέχρι σήμερα, μετά από τόση συσσωρευμένη εμπειρία, αξίζει να σκεφτούμε:

 

Αλήθεια: Πόσο χαλασμένος πρέπει να είσαι για να διαφημίζεις τον αφανισμό των γειτονικών λαών σαν προϋπόθεση της «βελτίωσης» της ζωής του ελληνικού λαού;

 

Αλήθεια: Ποια «αναβάθμιση» της ζωής του, ποια «ασφάλεια», ποια «ευημερία» βιώνει ο κατεστραμμένος, ο φτωχοποιημένος ελληνικός λαός μετά και από τη διαρκή συμμετοχή της χώρας στους «ανθρωπιστικούς», στους «αντιτρομοκρατικούς» και στους «προληπτικούς» πολέμους των ΗΠΑ και της ΕΕ;

 

Αλήθεια: Ποιο το όφελος του ελληνικού λαού αν στην επέμβαση που ετοιμάζεται κατά της Συρίας, αν με τη μετατροπή του λαού σε υποψήφιο θύμα του πολέμου, τα ντόπια αρπακτικά κερδίσουν ένα ακόμα «παράσημο» από την ευρωατλαντική συμμορία;

 

Και αλήθεια: Ποιο το όφελος για το λαό, που αυτή τη φορά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν θα προσέλθουν στην τελετή παράδοσης του «παρασήμου» ο καθένας μόνος του, αλλά θα κληθούν να το παραλάβουν το «παράσημο» εξ ημισείας, από κοινού, ως συγκυβερνώντες;

 

*Δημοσιεύθηκε στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" την Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Σύντομη Περιγραφή: 

Νίκος  Μπογιόπουλος

«Κατ' αρχήν, θέλω να πω ότι οι δύο λαοί μας και οι δύο χώρες μας είναι περισσότερο από σύμμαχοι. Οχι μόνο πάλεψαν ο ένας δίπλα στον άλλο σε όλη την ιστορία, πάντα για μια ευγενή αιτία, αλλά λάτρεψαν και υποστήριξαν τις ίδιες αξίες, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία». Είναι τα λόγια του Αντώνη Σαμαρά, όπως διατυπώθηκαν ενώπιον του Ομπάμα, κατά τη συνάντησή τους στο Λευκό Οίκο, στις 8 Αυγούστου.