Με αφορμή τη ΣΕΚΑΠ: Απαξιώστε, Συκοφαντείστε, Ξεπουλήστε, Τελειώστε, με τη γεωργία και την κτηνοτροφία

10/4/2013

http://www.antapocrisis.gr

Του Κώστα Χαιρόπουλου.

“O Ιβάν ο τρομερός θέλει στη συλλογή του τη ΣΕΚΑΠ” μας πληροφορούσε πριν δύο μήνες το Έθνος. Ο Ιβάν Σαββίδης εμπλούτισε τελικά τη συλλογή του την προηγούμενη Παρασκευή. Ο Ρώσος μεγιστάνας, ιδιοκτήτης της ρωσικής καπνοβιομηχανίας Donskoy Tabak JNC, πρώην βουλευτής στη Ρωσική Δούμα με το κόμμα του Πούτιν και νυν μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, είχε συμφωνήσει πριν λίγο καιρό ν' αγοράσει το 34,18% της ΣΕΚΑΠ από τη Συνεταιριστική Ένωση Καπνοπαραγωγών Ελλάδος (ΣΕΚΕ Α.Ε.). Στις 30/3 η Αγροτική Τράπεζα ανακοίνωσε την μεταβίβαση 1.849.171 κοινών ονομαστικών μετοχών της, δηλαδή το 50,36% της εταιρείας, στον επιχειρηματία. Μετά βέβαια από διαγωνισμό. Η τιμή της εξαγοράς; Περίπου όσο τα συμβόλαια του Κατσουράνη και του Σαλπιγγίδη στον ΠΑΟΚ, δηλαδή 3,3 εκ ευρώ. Τόσο κοστολογήθηκε από τον κ. Σαββίδη.

Η επιτροπή αξιολόγησης της υπό ειδική εκκαθάριση ΑΤΕ ΑΕ (του κακού τμήματος!) έκρινε συμφέρουσα την τιμή για μια επιχείρηση που πριν δέκα χρόνια κατείχε το 20% της αγοράς των τσιγάρων στην Ελλάδα, απασχολώντας 415 εργαζόμενους, με ετήσιο τζίρο πάνω από 50 εκ ευρώ, με πρότυπες εγκαταστάσεις και με τεράστια συνεισφορά και ενίσχυση εκατοντάδων καπνοπαραγωγών στην περιοχή της Θράκης για τριανταπέντε χρόνια.

Κατ’ αρχήν να πούμε λίγα λόγια για τη ΣΕΚΑΠ, (με έδρα την Ξάνθη),  καθώς πολλοί μπορεί να μην την γνωρίζουν, αλλά αποτελούσε μέχρι πρότινος την μοναδική συνεταιριστική καπνοβιομηχανία και μια από τις ισχυρότερες συνεταιριστικές βιομηχανικές μονάδες στη χώρα. Ιδρύθηκε το 1975 από τη ΣΕΚΕ με κύριο σκοπό τη στήριξη του εισοδήματος των μικρών και μεσαίων καπνοπαραγωγών κυρίως στην περιοχή της Θράκης, απορροφώντας σε μόνιμη βάση τα καπνά τους με τις καλύτερες τιμές και κοντράροντας επάξια τα ντόπια και ξένα ολιγοπώλια του Παπαστράτου, του Καρέλια, της Philip Morris κλπ. Τα γνωστά τσιγάρα της δε, τα Cooper ,από το cooperative που σημαίνει συνεργατική, μαζί με τα GR αλλά και με τα καινοτόμα BF (τα οποία ήταν τα πρώτα τσιγάρα διεθνώς με βιολογικό φίλτρο) εξάγονταν σε 5 ηπείρους με την εταιρία να είναι άκρως κερδοφόρα με όλα τα θετικά επακόλουθα για την οικονομία της χώρας, την τοπική οικονομία της Θράκης, τον πρωτογενή τομέα και το συνεταιριστικό κίνημα.

Όλα αυτά μέχρι τις αρχές του 2000 όταν ο μεγαλομέτοχος της ΣΕΚΑΠ, η Αγροτική Τράπεζα, στο πλαίσιο του μεγάλου οράματος της κυβέρνησης Σημίτη για τον αλήστου μνήμης εκσυγχρονισμό (υπό τους Παπαδήμο, Στουρνάρα και λοιπούς που ανέλαβαν σήμερα να μας σώσουν από την καταστροφή που τότε δημιούργησαν), παύει να εξυπηρετεί το σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε (κοινωφελής πιστωτικός οργανισμός), μπαίνει στο Χρηματιστήριο (τζογάροντας την περιουσία -στην ουσία- των αγροτών) και παράλληλα μπαίνει σε πρόγραμμα “εξυγίανσης, εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης”. Τι θεωρητικά σήμαινε αυτό για τη ΣΕΚΑΠ και για τις υπόλοιπες συνεταιριστικές επιχειρήσεις; Ότι σιγά σιγά έπρεπε να τελειώνουν με τους συνεταιρισμούς και τις εταιρείες του κράτους. Πρακτικά; Τα επιτόκια δανεισμού -στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού πάντα- από 2-3% έφθασαν στο 12%! Έτσι απλά η ΣΕΚΑΠ υπερχρεώνεται συνειδητά από το βασικό της μέτοχο, την Αγροτική Τράπεζα, δηλαδή από το ίδιο το κράτος. Από το εντυπωσιακό αυτό στοιχείο προκύπτει σίγουρα και η παρακάτω ερώτηση που χρήζει απάντησης. Πρόκειται για έναν απόλυτο παραλογισμό από πλευράς της κυβέρνησης και της διοίκησης της τράπεζας ενώ θα μπορούσε να ωφεληθεί το δημόσιο από την κερδοφορία που η ανάπτυξη της εταιρίας θα εξασφάλιζε; Ή μήπως ήταν ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο το οποίο ολοκληρώθηκε τώρα με το ξεπούλημα της;

Η απάντηση είναι το γνωστό και μη εξαιρετέο κόλπο για όλες τις συνεταιριστικές βιομηχανίες (όπως και για τις ΔΕΚΟ, τον ΟΣΕ, την Ολυμπιακή κλπ).

Απαξιώστε, Συκοφαντείστε, Ξεπουλήστε, Τελειώσατε.

Το έγκλημα ήταν χρόνια προμελετημένο και καλά οργανωμένο, απλώς τα μνημόνια, η Τρόικα, το ΤΑΙΠΕΔ και η συγκυβέρνηση το πραγματοποίησαν γρηγορότερα. 

Στην προκειμένη  οι κυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας και Πασόκ, μέσω του μεγάλου τους όπλου, της (νέας πλέον) ΑΤΕ είχαν το πάνω χέρι για να υλοποιηθεί το σχέδιο. Είτε αρνούνταν τη χρηματοδότηση επειδή δήθεν ήταν ζημιογόνες οπότε τις βύθιζαν σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση, είτε τις δάνειζαν με ληστρικά επιτόκια για να τις υπερχρεώσουν και μετά να τις “σώσουν”. Πάντα βεβαίως με σύμμαχο το κομματικό ρουσφέτι με την ανάλογη πελατειακή υποστήριξη από τις διοικήσεις των εταιριών, των εργοδοτικών σωματείων που μαζί και με την παρακμή του αγροτοσυνεταιριστικού κινήματος οδήγησαν ακόμα πιο εύκολα τις εταιρίες αυτές στην απαξίωση και κατόπιν στο ξεπούλημα. Είναι σημαντικό να δούμε πόσο μεθοδευμένα και τμηματικά  γίνεται η αποσάθρωση του συνεταιριστικού  πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα τα τελευταία χρόνια και πόσο οι αλλαγές συντελούνται εις βάρος των εργατών, των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων που απασχολούνται από αυτές, την παράλληλη υποβάθμιση της τοπικής οικονομίας με σοβαρό αντίκτυπο στην διατροφική επάρκεια και αυτάρκεια της χώρας.

Αρκετά τα παραδείγματα από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας με ανυπολόγιστες μετρήσιμες ζημιές για τη γεωργία και την κτηνοτροφία, βασικούς παράγοντες στήριξης αν θέλουμε κάποια στιγμή αυτός ο τόπος να βγει από τη σημερινή κόλαση.

Τα παρακάτω παραδείγματα είναι μόνο από τον κλάδο του γάλακτος:

Από τις πρώτες ιδιωτικοποιήσεις ήταν το 2000 της συνεταιριστικής γαλακτοβιομηχανίας “ΌΛΥΜΠΟΣ” που εξαγοράστηκε από την “ΤΥΡΑΣ”. Το αποτέλεσμα είναι το γάλα που προμηθεύεται η εταιρία να μην είναι πλέον μόνο από παραγωγούς του Ολύμπου αλλά και από αλλού, οδηγώντας στην καταστροφή την ντόπια κτηνοτροφία. Ενώ οι καταγγελίες από τους εργαζόμενους για κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων  όπως το 8ωρο και η συλλογική σύμβαση υπάρχουν από την εποχή της κυβέρνησης Καραμανλή. Το δώρο της τελευταίας για τη γιγάντωση των κερδών και για τις αντεργατικές μεθόδους του ομίλου ήταν το 2006 το χάρισμα, της επίσης συνεταιριστικής “ΡΟΔΟΠΗ”.

Το 2003 η συνεταιριστική εταιρία γάλακτος “ΑΓΝΟ” ξεπουλήθηκε σκανδαλωδώς στον κατά πολύ μικρότερό της επιχειρηματικά Κολιό με διαμεσολάβηση “μπατζανάκη” του πολιτικού που σήμερα βρίσκεται στη φυλακή και το μικρό του όνομα είναι Άκης. Η πετυχημένη κατά τα άλλα αυτή ιδιωτικοποίηση οδηγεί ολοταχώς αυτή την περίοδο την ΑΓΝΟ στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα του συντάγματος, εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο, και εκατοντάδες κτηνοτρόφους απλήρωτους και στα όρια της χρεοκοπίας.

Το κλείσιμο στο ξεπούλημα των συνεταιριστικών γαλακτοβιομηχανιών γίνεται με τη μνημειώδη ιδιωτικοποίηση της άκρως κερδοφόρας “ΔΩΔΩΝΗ”, η οποία αποτελεί και παγκόσμια πρωτοτυπία που ίσως μόνο με τις ιδιωτικοποιήσεις του Πινοσέτ μπορεί να συγκριθεί. Ο βασικός οφειλέτης της εταιρίας, δηλαδή η εταιρία Simos-Foods με 11 εκ οφειλές, γίνεται αγοραστής της με μόνο 21 εκ, όταν τα ετήσια καθαρά της κέρδη είναι πάνω από 10 εκ (δηλαδή σε ένα χρόνο έχει ήδη ξοφλήσει). 

Διαμορφώνεται μια νέα εποχή στον κλάδο του γάλακτος:

Με παντοκρατορία των πολυεθνικών καρτέλ (Vivartia, Friesland, Nestle) που εξαγοράζουν τα πάντα.

Με συνεχή πίεση  στους παραγωγούς για μείωση της τιμής του.

Με την ΕΕ να ζητάει απελευθέρωση της αγοράς του γάλακτος μέσω της αύξησης των ημερών στη συσκευασία, (για να μπαίνει νόμιμα πλέον το εισαγόμενο, καθώς αλλιώτικα, ήδη γίνεται πάρτυ).

Με το ξεπούλημα των συνεταιρικών βιομηχανιών.

Όλα αυτά επιδεινώνουν κι άλλο την ήδη κάκιστη κατάσταση της ελληνικής κτηνοτροφίας. Ειδικότερα στην Ήπειρο  μετά την ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗ, τις πολύ χαμηλές τιμές στο γάλα, την ιδιωτικοποίηση της “ΕΛΒΙΖ” (Ελληνική Βιομηχανία Ζωοτροφών) σε συνδυασμό με την αύξηση των τιμών των ζωοτροφών, αλλά και το λουκέτο που έχει μπει ήδη στις άλλες δύο συνεταιριστικές γαλακτοβιομηχανίες, τη “ΣΥΝΕΡΓΑΛ” και την “ΑΣΠΡΟ” θα συμπιέσουν κι άλλο τους μικρούς παραγωγούς και θα φέρουν την περιοχή σε ακόμα μεγαλύτερο οικονομικό μαρασμό, μιας και η κτηνοτροφία αποτελεί ζωτικό πυλώνα της ντόπιας οικονομίας.

Τα στοιχεία του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Οι αγελαδοτρόφοι με ετήσια παραγωγή γάλακτος μέχρι 50 τόνους μειώθηκαν μέσα σε μια 10ετία (1993-2003) κατά 77% (από 25.041 εκμεταλλεύσεις σε 5.807). Την ίδια περίοδο οι μεγαλύτεροι αγελαδοτρόφοι με ετήσια παραγωγή μεγαλύτερη από 200 τόνους αυξήθηκαν κατά 272% με το μερίδιό τους στο σύνολο της παραγωγής να εκτοξεύεται από το 20% στο 60% στην αιγοπροβατοτροφία. Η κατάσταση τώρα είναι σαφώς χειρότερη από το 2003 που είχε γίνει η έρευνα.

Δυστυχώς και για να επανέρθουμε στο ξεπούλημα της ΣΕΚΑΠ, στα περισσότερα ΜΜΕ πέρασε σαν επιτυχία αφού κατά πρώτο οι αποκρατικοποιήσεις που ζητάνε οι “εταίροι μας” προχωράνε, αλλά επίσης και από μεριάς του ο Ιβάν ο Τρομερός-Σαββίδης διασφάλισε ότι για τα επόμενα 3 χρόνια θα παίρνει ελληνικά καπνά (από το 2016 ας κόψουν οι καπνοπαραγωγοί το λαιμό τους κι ας αλλάξουν τις καλλιέργειες), και θα διατηρήσει τις θέσεις εργασίας (αυτό κι αν είναι ανέκδοτο). Το ακόμα πιο αρνητικό είναι ότι απάντηση σε αυτή την “επιτυχία” δεν ήρθε ούτε από την Αριστερά, ούτε και από τα ΜΜΕ της. Όχι μόνο δεν πέρασαν την είδηση στα ψιλά, αλλά ούτε καν αναφέρθηκε το παραμικρό την τελευταία βδομάδα.

Μάλιστα την μέρα του ξεπουλήματος της ΣΕΚΑΠ ο κ. Τσίπρας όχι μόνο δεν σήκωσε το γάντι απέναντι στην συνεχόμενη λεηλασία του δημόσιου πλούτου έστω για το θεαθήναι, αλλά ως πρόβλημα σημείωσε πως το ΤΑΙΠΕΔ «λειτουργεί με αδιαφανείς διαδικασίες» και πως «από τη μέχρι τώρα λειτουργία του ταμείου προκύπτει σειρά παραβιάσεων του Συντάγματος και των νόμων».

Έτσι θα έρθει η οργάνωση του λαού απέναντι στη λαίλαπα που σαρώνει τα πάντα; Έτσι θα γίνει η ανάδειξη των κύριων ενόχων για την ολική καταστροφή του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα;

Η οργάνωση του κοινωνικού μετώπου από την αριστερά, η πρόταση για απεγκλωβισμό από τα δάνεια, τις δόσεις, το χρέος, την τρόικα, ο άλλος δρόμος για τη χώρα πρέπει να περάσει και από τον πρωτογενή τομέα παραγωγής, με διαρκή αγώνα για την ανασυγκρότηση του οργανωμένου αγροτικού και συνεταιριστικού κινήματος. Με αδιαπραγμάτευτη κατεύθυνση πλήρους ρήξης με ότι ήξερε στο παρελθόν η αγροτιά (επιδοτήσεις, κομματοκρατία, ρουσφέτια κλπ).

Απαραίτητα στοιχεία για αυτό:

Α. Η ρήξη στο μυαλό και στην καρδιά των αγροτών με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι βασικό στοιχείο της αλλαγής της συνείδησης που πρέπει να έρθει. Ο αγρότης μπορεί να κατανοήσει ότι υπάρχει λύση και ζωή εκτός ΚΑΠ.  Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (2014-2020) θα φέρει κυριολεκτικά πανωλεθρία στους φτωχούς αγρότες αφού εκτός των άλλων κόβονται εξολοκλήρου οι επιδοτήσεις στις παραδοσιακές καλλιέργειες ντομάτας, καπνού, βαμβακιού και τεύτλων (ξεπουλιέται ήδη και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης). Από την ΚΑΠ οι μόνοι που συνεχώς κερδίζουν είναι οι τσιφλικάδες οι μεσάζοντες και τα μονοπώλια.

Β. Ρήξη με το Ευρώ. Από πλευράς οικονομίας από το 2002 το εμπορικό ισοζύγιο είναι συνεχώς αρνητικό με συνεχή αύξηση των εισαγωγών. Η διατροφική επάρκεια της χώρας περνάει από το εθνικό νόμισμα. Είναι αδύνατον να υπερισχύσει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό το ελληνικό προϊόν έναντι πχ του τουρκικού ή του αιγυπτιακού, με τόσο σκληρό νόμισμα. Η διατροφική κρίση δεν θα αργήσει αν συνεχιστεί το παρόν μοντέλο οργάνωσης της παραγωγής. Η οργανωμένη έξοδος είναι απαραίτητη και αναγκαία, ειδικά για τον αγροτικό κόσμο. Από το Ευρώ οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι τσιφλικάδες, οι μεσάζοντες και τα μονοπώλια.

Γ. Ρήξη με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και με διάφορες άλλες καταστροφικές νόρμες του όπως ο Codex Alimentarius (που θα ορίζει τι θα καλλιεργούμε, με τι σπόρους κλπ). H σταδιακή απομάκρυνση από τον ολετήρα της παγκοσμιοποίησης είναι προϋπόθεση στην προσπάθεια ανασύνταξης της εθνικής οικονομίας. Η επαναφορά εργαλείων όπως οι δασμοί, που είναι casus belli για τον ΠΟΕ, είναι κλειδί στην πρώτη φάση της παραγωγικής ανασυγκρότησης, στην προσπάθεια στήριξης της ανάκαμψης του πρωτογενούς τομέα. Από τον ΠΟΕ οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι τσιφλικάδες, η Monsanto, και τα μονοπώλια.

Δ. Ρήξη και με “ευεργέτες” τύπου Σαββίδη. Που ακόμα κι αν δυσαρεστηθούν οι φίλοι της Θύρας 4, είναι προϋπόθεση  για μια φιλολαϊκή κυβέρνηση να ξέρει ότι ο Ιβάν ο.. Αποικιοκράτης είναι στο αντίπαλο στρατόπεδο και πρέπει να πάει από κει που ‘ρθε (επανακρατικοποιώντας βεβαίως πάλι τη ΣEΚΑΠ).

Ε. Ρήξη με τους τσιφλικάδες, τους μεσάζοντες και τα μονοπώλια. Αυτοί πάντα κέρδιζαν από το αίμα των αγροτών. Είναι απέναντι μας.