Το παρατηρητήριο του Ελσίνκι, ο Πάγκαλος και η Κωνσταντοπούλου

06/02/2013
http://info-war.gr

Το γύρο του διαδικτύου κάνει τα τελευταία 24ωρα δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, για την αναφορά που υπέβαλε στον ΟΗΕ το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι για τις μεγάλες καθυστερήσεις στην εκδίκαση πελάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ο οποίος κατηγορείται για τους βιασμούς τεσσάρων τουριστριών.

Στη συζήτηση παρενέβη ο Θ. Πάγκαλος, ο οποίος αρνούμενος ουσιαστικά το δικαίωμα κάθε ανθρώπου σε νομική εκπροσώπηση, χαρακτήρισε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου “δικηγόρο βιαστών”. Ο Θ. Πάγκαλου συνέχισε,  κατηγορώντας τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για… νεποτισμό.

Η επόμενη παρέμβαση ήρθε από τον τομέα γυναικών ΠΑΣΟΚ, που έκανε λόγω για κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατηγόρησε την Κωνσταντοπούλου για κωλυσιεργία.

Προφανώς δεν είναι στόχος μας να υποστηρίξουμε τις καθυστερήσεις στην εκδίκαση υποθέσεων, αν και όπως έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν η έννοια της αναβολής εκδίκασης σε πολιτικές δίκες, είναι ένα από τα ελάχιστα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του ο κατηγορούμενος για να αντιμετωπίσει οργανωμένες επιθέσεις του κράτους και των ΜΜΕ. Και πάλι όμως αυτό δεν σχετίζεται με τη συγκεκριμένη υπόθεση.

Εδώ όμως προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα, όχι αναγκαστικά ως προς την ουσία της υπόθεσης, αλλά σε σχέση με την επιλογή της χρονικής στιγμής και των ανθρώπων που εξαπέλυσαν την επίθεση.

-Τώρα θυμήθηκαν οι μεγαλύτερες εφημερίδες τις καθυστερήσεις στην εκδίκαση υποθέσεων – δηλαδή μια εβδομάδα από τη στιγμή που η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατήγγειλε απειλές ξυλοδαρμού της; Τόσα χρόνια που άνθρωποι σαπίζουν σε κελιά για «πολιτικές δίκες» ή περιμένουν την εκδίκαση υποθέσεων για εργασιακές αποζημιώσεις όλα ήταν καλά;

- Με ποια αφορμή επικοινώνησε η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ με ένα από τα θύματα του βιασμού ζητώντας συνέντευξη, ύστερα από οκτώ χρόνια; Επίσης, το θύμα στη συνέντευξή του δηλώνει τα εξής:

«Ρίχνω το φταίξιμο στο ελληνικό δικαστικό σύστημα, που επιτρέπει αυτή η υπόθεση να συνεχίζεται εσαεί. Βέβαια, και πάλι, λόγω των τεράστιων ζητημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα αυτή την περίοδο, είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι αυτή η υπόθεση είναι τόσο σημαντική όσο, για παράδειγμα, η υγεία και η ασφάλεια των κατοίκων ενός ολόκληρου έθνους».

Ανταποκρίνεται αυτή η δήλωση στον τρόπο χειρισμού του θέματος και στη φωτογραφία που έβαλαν ΤΑ ΝΕΑ στο θέμα τους;

-Ο τομέας γυναικών του ΠΑΣΟΚ είχε εκδώσει κάποια ανακοίνωση για τη ναζιστικού τύπου διαπόμπευση οροθετικών ιερόδουλων από τους υπουργούς του κόμματος; Η ερώτηση είναι ειλικρινής.  Αναζητήσαμε στο αρχείο οτιδήποτε σχετικό αλλά δεν βρήκαμε. Αν όμως δεν έχει τοποθετηθεί μήπως θα ήταν καλύτερο να σιωπήσει δια παντός και να αφήσει την υπεράσπιση των γυναικών σε οργανώσεις χωρίς πολιτική ατζέντα;

-Ο εγγονός του δικτάτορα Πάγκαλου, ο οποίος διόρισε την κόρη του στη βουλή, πιστεύει πραγματικά ότι μπορεί να κατηγορεί βουλευτές για νεποτισμό; Επίσης είναι σίγουρος ότι θέλει να θέσει θέμα «ηθικής», σε ότι αφορά το δικαίωμα υπεράσπισης κατηγορουμένων, τη στιγμή που ένα μετά το άλλο τα στελέχη του κόμματός του απειλούνται να οδηγηθούν στα δικαστήρια;

Και μια τελευταία, ρητορική, ερώτηση. Ξέρουμε τι είναι τελικά αυτό το παρατηρητήριο των συμφωνιών του Ελσίνκι; Ως απάντηση αντιγράφουμε από το βιβλίο «H εποχή του φόβου», του δημοσιογράφου Πέτρου Παπακωνσταντίνου:

«Μια από τις εν Ελλάδι ΜΚΟ, το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι των κυρίων Δημητρά και Βαλιανάτου δημοσίευσε το Νοέμβριο του 2002 πολυσέλιδη έκθεση με με τίτλο Αντισημιτισμός στην Ελλάδα. Η έκθεση κατήγγειλε το Μίκη Θοδωράκη, τον Μανόλη Γλέζο, τον Θεόδωρο Πάγκαλο, τον Απόστολο Κακλαμάνη και δεκάδες Έλληνες δημοσιογράφους για « αντισημιτισμό» απλώς και μόνο επειδή είχαν καταδικάσει τις σφαγές Παλαιστινίων από την κυβέρνηση του Αριέλ Σαρόν την Άνοιξη του 2002. Όχι απροσδόκητα η έκθεση διανεμήθηκε από το γραφείο Τύπου της ισραηλινής πρεσβείας στην Αθήνα. Σημειώνεται ότι η εν λόγω ΜΚΟ είχε εκδώσει το 1998 έκθεση με τίτλο Ελλάδα εναντίον μακεδονικής Μειονότητας, γεγονός που πρέπει να εκτιμήθηκε δεόντως καθώς η οργάνωση έτυχε στη συνέχεια χρηματοδοτήσεων από το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την καγκελαρία της Αυστρίας, το μακεδονικό κίνημα Καναδά και άλλες εξίσου αντιεθνικιστικές πηγές».

Αρης Χατζηστεφάνου