ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ: Νέα μείωση στον κατώτατο μισθό για να πληρωθεί το δημόσιο χρέος (Πριν, 4.5.13)

 Λεωνίδας Βατικιώτης

Καθεστώς πολιτικών διώξεων εισάγει το τέλος στη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων

Με «μίνι Μνημόνιο», όπως εκείνα που υιοθετούνταν μεταξύ Μαΐου 2010 και Φεβρουαρίου 2012 με αφορμή τους τακτικούς ελέγχους της Τρόικας, ισοδυναμεί το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την προηγούμενη Κυριακή 27 Απριλίου, με 168 «ναι», 123 «όχι» κι 1 «παρών» σε σύνολο 292 παρόντων βουλευτών. Η επιτάχυνση των διαδικασιών ψήφισής του δικαιολογήθηκε «έχοντας υπ’ όψη την έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για την αντιμετώπιση κατεπειγόντων θεμάτων» όπως αναφέρεται από την πρώτη σελίδα του Φύλλου Εφημερίδας της Κυβέρνησης στο οποίο δημοσιεύτηκε, (δηλαδή τις εντολές της Τρόικας), ενώ αξίζει να κρατήσουμε την γνωμοδότηση της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής που το έκρινε αντισυνταγματικό. Επί της ουσίας, η ψήφισή του ήταν προϋπόθεση για να απελευθερωθεί η δόση ύψους 2,8 δισ. ευρώ, από το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης την Δευτέρα 29 Απριλίου και να δρομολογηθεί η εκταμίευση 3 ακόμη δόσεων που υπολογίζεται ότι θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Μαΐου. Συγκεκριμένα 4,2 δισ. ευρώ (που είναι η δόση του πρώτου τριμήνου από την ευρωζώνη), 1,8 δισ. ευρώ (η δόση του πρώτου τριμήνου από το ΔΝΤ) και 3,2 δισ. ευρώ (η δόση του δεύτερου τριμήνου από την ευρωζώνη).

Με αυτά τα χρήματα πριν απ’ οτιδήποτε άλλο (διατήρηση ταμειακών διαθεσίμων σε επίπεδα άνω των 3 δισ. ευρώ, αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς τους ιδιώτες) θα αποπληρωθούν ομόλογα που διατηρεί στην κατοχή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ύψους 5,6 δισ. ευρώ και τα οποία λήγουν στις 20 Μαΐου. Οι θυσίες επομένως δεν πάνε …χαμένες, χώρια που δεν περνάει απαρατήρητη η σύμπτωση μεταξύ του συνολικού οφέλους των αντιλαϊκών μέτρων για τον κρατικό προϋπολογισμό ύψους 5,9 δισ. ευρώ (μετά τα 12 δισ. ευρώ του Δεκεμβρίου) και των χρημάτων που θα απαιτήσουν οι πιστωτές, 5,6 δισ. ευρώ. Αξίζει επομένως να δούμε ποιοί θα ματώσουν αυτή τη φορά για να αποπληρωθεί στο ακέραιο και εγκαίρως το δημόσιο χρέος και να μπορέσει ο θεματοφύλακας του ευρώ, η ΕΚΤ, να κερδοσκοπήσει σαν νέος Σάιλοκ επί των ελληνικών ομολόγων.

Πρώτοι απ’ όλους οι άνεργοι και τα τμήματα της εργατικής τάξης που βρίσκονται στην χειρότερη εισοδηματική και κοινωνική θέση κι αυτό χάρη στην τροπολογία που κατέθεσε τελευταία στιγμή το ΠΑΣΟΚ η οποία προβλέπει προσωρινή ολιγόμηνη πρόσληψη ανέργων σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης «κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας». Στην πράξη η τρικομματική κυβέρνηση οδήγησε τον κατώτατο μισθό ακόμη πιο χαμηλά, στα 490  ευρώ ή 19,6 ευρώ την ημέρα για όσους είναι άνω των 25 ετών και στα 427 ευρώ μηνιαία ή 17 ευρώ την ημέρα για τους νέους κάτω των 25 ετών. Εισήγαγε μάλιστα και μια αντιδραστική καινοτομία καθώς ο μισθός των 490 και 427 μισθών δεν είναι κατώτατος αλλά ανώτατος, μιας και με βάση το νόμο οι αμοιβές όσων ανέργων προσληφθούν υπ’ αυτό το καθεστώς δεν θα επιτρέπεται να ξεπερνούν το συγκεκριμένο όριο. Στην πράξη έτσι η Τρόικα εσωτερικού ανάβει το πράσινο φως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για να απασχολεί ανέργους ακόμη και λίγες ημέρες την εβδομάδα ή τον μήνα. Το αποτέλεσμα θα είναι ένα όργιο ρουσφετολογικών προσλήψεων στους δήμους από τους ΠΑΣΟΚους δημάρχους, που διατηρούσαν ανέκαθεν αξιοζήλευτες επιδόσεις στο άθλημα του ρουσφετιού και κάθε είδους λαμογιάς, το οποίο ενδέχεται να δημιουργήσει μια νέα δεξαμενή, ακόμη και 100.000 ψηφοφόρων, που θα είναι θέσης εργασίας υποτελείς στον δήμαρχο ή τον κάθε πολιτευτή. Αξίζει όμως να υπογραμμίσουμε την μεθόδευση του ΠΑΣΟΚ μιας κι η τροποποίηση που κατατέθηκε τελευταία στιγμή, είχε προετοιμαστεί από καιρό με διάφορες μεγαλοστομίες περί μέτρων αντιμετώπισης της ανεργίας, χωρίς ωστόσο να γίνει γνωστή στις λεπτομέρειες της, για να μην τους πάρει ο κόσμος με τις πέτρες. Ενδεικτικό επίσης της εκ των προτέρων συμφωνίας που υπήρχε μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων ήταν η «υποστήριξη» που προσέφερε η φωνή της Τρόικας στην Ελλάδα, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, λέγοντας το εξής αφοπλιστικό: «ο μισθός των 490 ευρώ είναι πράγματι χαμηλός, αλλά μιλάμε για ανέργους», που όπως είναι τοις πάσι γνωστό δεν έχουν ανάγκη τα χρήματα για να ψωνίσουν να φάνε, να ντυθούν, να πληρώσουν λογαριασμούς ή να στείλουν τα παιδιά τους φροντιστήριο…

Η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους δεν σπρώχνει στα Τάρταρα μόνο τον κατώτατο μισθό αλλά και τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς στο πολυνομοσχέδιο προβλέπεται η μείωση των εργοδοτικών εισφορών για όσες επιχειρήσεις δεν προχωρούν σε απολύσεις. Πρόκειται για διάταξη που θα οξύνει το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων, επιταχύνοντας την ήδη αποφασισμένη οριζόντια μείωση των κατώτατων συντάξεων. Αυτό όμως που αποκαλύπτεται τώρα είναι πως η μείωση των συντάξεων των 500 ευρώ θα είναι το τίμημα που θα καταβάλλει η κοινωνία για την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας που θα μπορεί να αποδείξει ότι δεν κάνει απολύσεις, ανεξαρτήτως φυσικά αν απασχολεί ανασφάλιστη εργασία, αν έχει αλλάξει επί τα χείρω τις εργασιακές σχέσεις ή αν έχει μειώσει τις αμοιβές κατ’ εφαρμογή των μνημονιακών νόμων. Και η απασχόληση όμως της νέας γενιάς επισφάλειας των 490 ή 427 δεν θα προκαλέσει κανένα ασφαλιστικό κόστος στο δημόσιο καθώς οι εισφορές τους θα καταβάλλονται από τον ΟΑΕΔ.

Το σημαντικότερο «επίτευγμα» όμως του πολυνομοσχεδίου αφορά την κατάργηση της συνταγματικής δέσμευσης για την μονιμότητα των θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα. Στο εξής, και χάριν της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους και των πιστωτών, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες, όπως περίπου συμβαίνει και στον ιδιωτικό τομέα. Ίδιος δε, θα είναι και ο ζόφος, με την απειλή της απόλυσης να εμποδίζει την συνδικαλιστική δράση και την πολιτική ενασχόληση, όπως ακριβώς συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα όπου ακόμη κι η συμμετοχή σε απεργία ισοδυναμεί με απόλυση. Η απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων, με την καμπάνα να βαρά για 2.000 άτομα μέχρι τον Μάιο, θα ξεκινήσει (πέραν των αποδεδειγμένα επίορκων) από τους υπό κατάργηση ή ιδιωτικοποίηση φορείς του δημοσίου. Δεν πρόκειται όμως να σταματήσει εκεί. Το πρόβλημα των δημόσιων οικονομικών στην Ελλάδα είναι μη επιλύσιμο με ήπια μέσα (στα οποία καταχρηστικά μπορούμε να συμπεριλάβουμε ακόμη και τις υπέρογκες αυξήσεις φόρων των τελευταίων ετών) όσο συνεχίζεται η πολιτική της άγριας λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων, που στερούν τα δημόσια ταμεία από τα άξια λόγου ποσά. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη κι αυτή η οριακά θετική εικόνα που εμφάνισαν τα δημόσια φορολογικά έσοδα το πρώτο τρίμηνο του έτους (Ιανουάριο – Μάρτιο) που με βάση ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών ανήλθαν σε 6,21 δισ. ευρώ έναντι στόχου 6,20 δισ. (σύμπτωση, ε;), επιτεύχθηκε λόγω της μη επιστροφής φόρων και ιδίως του ΦΠΑ. Κι αυτό συνέβη ενώ από τις 140 εφορίες οι 104, δηλαδή το 74,3% κινήθηκε κάτω από το στόχο που είχε τεθεί. Η ανησυχητική εικόνα των δημοσίων οικονομικών όπως διαμορφώνεται λόγω της υστέρησης των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού αποτυπώθηκε ακόμη και στην εβδομαδιαία έκθεση της τράπεζας Eurobank, με ημερομηνία 1^η Μαΐου 2013. Σε αυτό το ναρκοπέδιο, η δυνατότητα απόλυσης δημόσιων υπαλλήλων έρχεται να λειτουργήσει σαν θωράκιση για τα δημόσια οικονομικά που θα επιτρέψει ακόμη και την εμφάνιση πλεονάσματος εντός του 2013 ακόμη και αν σκάει η μια βόμβα μετά την άλλη στα δημόσια οικονομικά. Από τη στιγμή που θα μπορούν να απολύονται ανεμπόδιστα δημόσιοι υπάλληλοι, η επίτευξη δημοσιονομικού πλεονάσματος θα είναι θέμα χρόνου μιλώντας για μια κυβέρνηση αδίστακτων πολιτικών καθαρμάτων, όπως αυτή του Σαμαρά. Η εκτίμηση πως είμαστε μπροστά σε μια βιομηχανία απολύσεων που ως τάση θα έχει να αφήσει το δημόσιο μόνο με την αστυνομία και ολίγον στρατό επιβεβαιώνεται αν δούμε και την μέχρι σήμερα εξέλιξη του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Όπως ακριβώς η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων από 1.098.000 που ήταν τον Οκτώβριο του 2009 σε 667.000 σήμερα, δεν βοήθησε την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος έτσι κι η απόλυση των 15.000 δημόσιων υπαλλήλων που ζητάει τώρα η Τρόικα, δεν πρόκειται να βάλει ένα τέρμα στις απαιτήσεις τους.

Στο βωμό των πιστωτών δεν θυσιάστηκε μόνο η μονιμότητα στον δημόσιο τομέα που θα πυροδοτήσει ένα νέο κύμα ανεργίας, εδραιώνοντας τα πανευρωπαϊκά πρωτεία που ήδη κατέχει η Ελλάδα όπως έδειξε η πρόσφατη έκθεση της Γιούροστατ, βάσει της οποίας η ανεργία στην χώρα μας πλήττει το 27,2% του εργατικού δυναμικού (όταν ο μέσος όρος στα 27 κράτη μέλη της ΕΕ είναι 10,9%) και το 52,3% της νεολαίας (όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ των 27 είναι 22,6%). Για τη εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους επίσης ψηφίσθηκε το άνοιγμα μιας σειράς χαρακτηριζόμενων ως κλειστών επαγγελμάτων, η καθιέρωση του φόρου στα ακίνητα, με κάποιες ελαφρύνσεις για όσους βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας κι επίσης η δυνατότητα των ασφαλιστικών ταμείων να προχωρούν σε κατασχέσεις τραπεζικών καταθέσεων σε όσους οφείλουν. Εν ολίγοις μια μακρά Εβδομάδα των Παθών χωρίς ορατό τέλος…

Από την άλλη, αυτοί που πραγματικά έχουν στα χέρια τους κοινωνικό πλούτο, για παράδειγμα οι κάτοχοι σκαφών αναψυχής θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν και μάλιστα θεσμοθετημένα. Με βάση σχέδιο νόμου που έδωσε στη δημοσιότητα το αρμόδιο υπουργείο την Τρίτη 30 Απριλίου, θεσπίζεται μεν ένα ειδικό τέλος υπέρ του δημοσίου, το Τέλος Παραμονής και Πλοών, από το οποίο όμως εξαιρούνται τα σκάφη έως 12 μέτρα και τα ιστιοφόρα έως 15 μέτρα. Με βάση υπολογισμούς το 63% των ιδιοκτητών δεν θα πληρώσει ούτε ένα ευρώ στην εφορία. Πρόκειται για ρύθμιση εξόχως προκλητική που δείχνει την φορολογική πολιτική δύο ταχυτήτων που ακολουθείται: λεηλασία για τους πολλούς, φορολογικός παράδεισος για τους λίγους.