22 May 2013
Στη
λίστα των δημόσιων εκτάσεων και κτηρίων προς πώληση μπήκε το
Σκοπευτήριο Καισαριανής. Για κάποιους το Σκοπευτήριο αποτελεί ένα
μνημείο θυσίας των αντιφασιστών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Για άλλους
είναι ένα ακόμη εμπόδιο μπροστά στην αγωνία μας για ανάπτυξη και
ανταγωνιστικότητα.
Διανύουμε μία περίοδο που η ιστορική μνήμη του πληθυσμού μεταβάλλεται. Ο ένας μετά τον άλλο, βουλευτές, υπουργοί και δημοσιογράφοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε όλα όσα συνέβησαν σε αυτήν τη χώρα, ξαναγράφοντας την ιστορία απ’ την αρχή.
Διαχωρίζουν τα εγκλήματα ανθρώπου σε άνθρωπο ανάλογα με πολιτική τους σκοπιμότητα και δηλώνουν δημόσια ότι άλλο πράγμα να είσαι χουντικός κι άλλο ναζί.
Φυσικά και είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Που κανένας βουλευτής ή δημόσιος λειτουργός δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται από αυτά. Ποτέ.
Όπως έχω πει πολλές φορές, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά περιβάλλεται από μία ομάδα ακροδεξιών, φασιστών, ρατσιστών οπαδών της χούντας. Δεν το λέω εγώ αλλά το ίδιο τους το παρελθόν, οι επιστολές αγάπης στον δικτάτορα Παπαδόπουλο και οι κλειστές τους πατριωτικές ομιλίες.
Όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης παραδέχεται με ένα ύφος “σιγά τα ωά” ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, Μάκης Βορίδης, δεν είναι ναζί αλλά χουντικός και κανενός το αυτί δεν ιδρώνει, τότε τι να συζητάμε για ιστορικές μνήμες;
Στην σύγχρονη Ελλάδα η ιστορική μας μνήμη σταμάτησε στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τρεις τάξεις στο γυμνάσιο και τρεις στο λύκειο, τα παιδιά μαθαίνουν τα πάντα για την κλασσική εποχή, τους περσικούς πολέμους, το μολών λαβέ, το Βυζάντιο και την επανάσταση του ’21.
Ύστερα κάνουν μία ιστορική ανασκόπηση ολόκληρης της ζωής του Βενιζέλου με κάθε λεπτομέρεια και στο τέλος γυρίζουν σπίτι τους να παπαγαλίσουν την ένδοξη πορεία των εθνοπατέρων μας.
Τα παιδιά δεν μαθαίνουν εδώ και πολλά χρόνια τι έγινε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν ξέρουν τι είναι ο ναζισμός, τι είναι ο φασισμός. Γιορτάζουν κάθε χρόνο το έπος του ’40, δίχως να έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάμε. Και κυρίως τι ακολούθησε.
Δυστυχώς, τα παιδιά δεν έχουν μαύρο σκοτάδι μόνο για τους ναζί και το φασισμό. Δεν ξέρουν ούτε τι ήταν η χούντα των συνταγματαρχών. Κλείνουν τα σχολεία στις 17 Νοέμβρη και ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τι προηγήθηκε μέχρι να φτάσουμε στο 1973 και το Πολυτεχνείο.
Βασανισμοί, εξορίες, πολιτικές διώξεις, είναι λέξεις άγνωστες σε ένα παιδί 16 χρονών. Και πώς να μην είναι όταν η μοναδική πηγή ενημέρωσης που του προσφέρει το σύστημα εκπαίδευσής του είναι μία ωριαία γιορτή κάθε χρόνο;
Ποια ήταν η αντίδραση των μεγαλύτερων και σοφότερων μπροστά σε αυτό το κύμα ιστορικής αποσιώπησης του φασισμού και των εγκλημάτων του όλα αυτά τα χρόνια;
Να κάνουμε ανέκδοτο εκείνα τα παλιά ρεπορτάζ που έδειχναν μαθητές να απαντούν ότι την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την επανάσταση του ’21, την 25η Μαρτίου το όχι και την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη την κατέβασε ο Απόστολος Γκλέτσος.
Διανύουμε μία περίοδο που η ιστορική μνήμη του πληθυσμού μεταβάλλεται. Ο ένας μετά τον άλλο, βουλευτές, υπουργοί και δημοσιογράφοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε όλα όσα συνέβησαν σε αυτήν τη χώρα, ξαναγράφοντας την ιστορία απ’ την αρχή.
Διαχωρίζουν τα εγκλήματα ανθρώπου σε άνθρωπο ανάλογα με πολιτική τους σκοπιμότητα και δηλώνουν δημόσια ότι άλλο πράγμα να είσαι χουντικός κι άλλο ναζί.
Φυσικά και είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Που κανένας βουλευτής ή δημόσιος λειτουργός δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται από αυτά. Ποτέ.
Όπως έχω πει πολλές φορές, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά περιβάλλεται από μία ομάδα ακροδεξιών, φασιστών, ρατσιστών οπαδών της χούντας. Δεν το λέω εγώ αλλά το ίδιο τους το παρελθόν, οι επιστολές αγάπης στον δικτάτορα Παπαδόπουλο και οι κλειστές τους πατριωτικές ομιλίες.
Όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης παραδέχεται με ένα ύφος “σιγά τα ωά” ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, Μάκης Βορίδης, δεν είναι ναζί αλλά χουντικός και κανενός το αυτί δεν ιδρώνει, τότε τι να συζητάμε για ιστορικές μνήμες;
Στην σύγχρονη Ελλάδα η ιστορική μας μνήμη σταμάτησε στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τρεις τάξεις στο γυμνάσιο και τρεις στο λύκειο, τα παιδιά μαθαίνουν τα πάντα για την κλασσική εποχή, τους περσικούς πολέμους, το μολών λαβέ, το Βυζάντιο και την επανάσταση του ’21.
Ύστερα κάνουν μία ιστορική ανασκόπηση ολόκληρης της ζωής του Βενιζέλου με κάθε λεπτομέρεια και στο τέλος γυρίζουν σπίτι τους να παπαγαλίσουν την ένδοξη πορεία των εθνοπατέρων μας.
Τα παιδιά δεν μαθαίνουν εδώ και πολλά χρόνια τι έγινε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν ξέρουν τι είναι ο ναζισμός, τι είναι ο φασισμός. Γιορτάζουν κάθε χρόνο το έπος του ’40, δίχως να έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάμε. Και κυρίως τι ακολούθησε.
Δυστυχώς, τα παιδιά δεν έχουν μαύρο σκοτάδι μόνο για τους ναζί και το φασισμό. Δεν ξέρουν ούτε τι ήταν η χούντα των συνταγματαρχών. Κλείνουν τα σχολεία στις 17 Νοέμβρη και ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τι προηγήθηκε μέχρι να φτάσουμε στο 1973 και το Πολυτεχνείο.
Βασανισμοί, εξορίες, πολιτικές διώξεις, είναι λέξεις άγνωστες σε ένα παιδί 16 χρονών. Και πώς να μην είναι όταν η μοναδική πηγή ενημέρωσης που του προσφέρει το σύστημα εκπαίδευσής του είναι μία ωριαία γιορτή κάθε χρόνο;
Ποια ήταν η αντίδραση των μεγαλύτερων και σοφότερων μπροστά σε αυτό το κύμα ιστορικής αποσιώπησης του φασισμού και των εγκλημάτων του όλα αυτά τα χρόνια;
Να κάνουμε ανέκδοτο εκείνα τα παλιά ρεπορτάζ που έδειχναν μαθητές να απαντούν ότι την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την επανάσταση του ’21, την 25η Μαρτίου το όχι και την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη την κατέβασε ο Απόστολος Γκλέτσος.
Μας
φαίνεται πλέον τόσο φυσιολογικό το γεγονός ότι ένας εικοσάχρονος
παραδέχεται πως δεν ξέρει ούτε τη σβάστικα, ούτε το ναζιστικό
χαιρετισμό, ούτε την Γυάρο και την Μακρόνησο. Ξέρει μόνο να το βουλώνει
και να κάνει τη δουλίτσα του.
Κάθε ιστορική μνήμη που συνδέει τα σημερινά παιδιά των χουντικών και των συνεργατών των ναζί σβήνεται. Κάθε φωνή που μιλά για μόχλευση της ιστορίας και προσβολή της μνήμης αγωνιστών, φιμώνεται.
Κάθε ιστορική μνήμη που συνδέει τα σημερινά παιδιά των χουντικών και των συνεργατών των ναζί σβήνεται. Κάθε φωνή που μιλά για μόχλευση της ιστορίας και προσβολή της μνήμης αγωνιστών, φιμώνεται.
Οι
σύγχρονοι επιχειρηματικοί και επικοινωνιακοί κλακαδόροι της Νέας
Δημοκρατίας εκμοντερνίζουν το προφίλ του σκληρού χουντικού και
εξωραΐζουν τα εγκλήματα κατά του ανθρώπου, μόνο και μόνο γιατί το να
είσαι ναζί είναι χειρότερο από το να είσαι χουντικός.
Απενοχοποιείται κάθε έννοια δημοκρατίας και δικαιοσύνης από τους ίδιους τους “εκπροσώπους” της, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να σβήσουν το φασιστικό τους παρελθόν και παρόν.
Με το εργαλείο της “βίας των δύο άκρων” και την ιδεολογική του βάση φτιαγμένη πάνω στα επικοινωνιακά μπάζα των μέσων ενημέρωσης και της ακαδημαϊκής ελίτ, στρεβλώνουν την ιστορία, διαγράφουν τη μνήμη και βγάζουν στο σφυρί έναν τόπο μαρτυρίου στο βωμό του αγώνα κατά του ναζισμού σαν να ήταν μεταχειρισμένο αυτοκίνητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου