Είμαστε όλοι υπόδικοι

11 April 2013

http://polyfimos.blogspot.gr

Αν λάβουμε υπόψιν την ελληνική αστυνομία και το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το υπουργείο οικονομικών, τους νόμους που εγκρίνει η Βουλή των Ελλήνων, τα κανάλια και τις εφημερίδες, τις τράπεζες και τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις των Ελλήνων πολιτικών, θα καταλήξουμε στο εξής απλό συμπέρασμα: Είμαστε όλοι υπόδικοι.

Όταν σε υποχρεώνουν, σύμφωνα με νόμο του κράτους, να πληρώσεις έναν φόρο που έχει κριθεί αντισυνταγματικός και ο υπουργός οικονομικών παρακάμπτει τις δικαστικές αποφάσεις για να σου πάρει το σπίτι η εφορία, είσαι υπόδικος. Όταν μπαίνουν πάνοπλες παραστρατιωτικές δυνάμεις της αστυνομίας μέσα στο σπίτι σου τα ξημερώματα σπάζοντας την πόρτα με λοστούς ή απαγάγουν το ανήλικο παιδί σου απ’ το σχολείο του για μία ολόκληρη μέρα κι εσύ αντιδράς, είσαι υπόδικος.

Όταν βγαίνεις στο δρόμο για να διαμαρτυρηθείς για τη ζωή που σου καταστρέφουν κι αρνείσαι να σου επιτάξουν το δικαίωμα σου στην απεργία, είσαι υπόδικος.

Όταν βρίζεις τους ψεύτες δημοσιογράφους που οι ίδιοι ομολογούν ότι σου έλεγαν ψέματα για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα, είσαι υπόδικος.

Όταν δημοσιεύεις την αλήθεια για κάποιον επιχειρηματία που πλούτισε με κρατικό χρήμα, παρανόμησε και οι δίκες του αναβάλλονται η μία μετά την άλλη μόνο και μόνο για να πάρεις εσύ σειρά, είσαι υπόδικος.

Όταν προσπαθείς να σώσεις έναν μετανάστη από τα χέρια αστυνομικών και χρυσαυγιτών από δημόσια βασανιστήρια, είσαι υπόδικος.

Όταν τα ΜΑΤ σου λιώνουν το κεφάλι πάνω σε μία ζαρντινιέρα, είσαι υπόδικος.

Όταν δηλώνεις σε ξένα μέσα ενημέρωσης ότι έγινες σάκος του μποξ και σταχτοδοχείο στα χέρια Ελλήνων αστυνομικών, είστε κι εσύ κι εκείνα υπόδικοι. 

Όταν κρατείσαι παράνομα για μήνες σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης και αιματοβαμμένα κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων και το μόνο που ζητάς είναι αξιοπρέπεια και ελευθερία, είσαι υπόδικος.

Όταν ανοίγεις έναν στοιχειωμένο χώρο για να τον συντηρήσεις και να παράγεις έργο που θα επουλώσει τις πληγές της εξαθλιωμένης τοπικής σου κοινωνίας, είσαι υπόδικος.

Όταν αποκαλύπτεις κάτι που βρίσκεται εδώ και χρόνια στα συρτάρια υπουργών και πρωθυπουργών καταστρέφοντας την οικονομία και τις ζωές εκατομμυρίων, είσαι υπόδικος.

Όταν πολιτικά κόμματα και τραπεζίτες απαλλάσσονται από απλήρωτα δάνεια κι εσύ ζητάς μία οικονομική ανάσα για να καταφέρεις να ζήσεις, είσαι υπόδικος.

Όταν είσαι 15 χρονών και λες τη βουλή μπουρδέλο, μουτζώνεις την παρέλαση και τους διεφθαρμένος θεσμούς που ζητούν να τους αποδώσεις τιμές και κλείνεις το σχολείο σου για να υπερασπιστείς τη ζωή και το μέλλον σου, είσαι υπόδικος.

Όταν μιλάς είσαι υπόδικος.

Όταν σκέφτεσαι, είσαι υπόδικος. 

Όταν θες να ζήσεις και όχι να επιβιώσεις, είσαι υπόδικος.

Μη μιλάς. Μην αντιδράς. Μη σκέφτεσαι. Μη διαμαρτύρεσαι. Μη φωνάζεις. Μη διεκδικείς. Μη ζεις. Θα σε πουν υπόδικο.

Προτιμώ να με πουν υπόδικο, παρά μαλάκα.

Εσύ;